پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نویسندگان بهائی در راستای توجیه عجز پیشوایان خود از ارائه‌ی معجزه برای اثبات حقانیت‌شان، به انکار معجزات پیامبران الهی روی آورده‌اند. همچنان که در راستای انکار معجزات حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) می‌گویند: «اگر غیر از قرآن معجزه می‌بود، پیامبر می‌بایست به آن استدلال می‌کرد، در حالی که پیامبر هرگز به معجزه استدلال نکرده است، بلکه استدلال ایشان به کتاب بوده است».[1]
اما در پاسخ به این ادعای مبلّغان بهائی می‌گوییم:
اولاً: حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) نیز همچون سایر پیامبران الهی، برای اثبات پیامبری خود، معجزات بسیاری (نظیر انشقاق قمر، معراج، مباهله، خبرهای غیبی و...) انجام داده‌اند.[2] تا جایی که ابن جوزی، از منابعی یاد می‌کند که بالغ بر 1000 معجزه را برای ایشان آورده‌اند.[3]
ثانیاً: خداوند متعال در قرآن کریم، معجزات پیامبران الهی را مقدم بر کتاب آسمانی ایشان دانسته است. چرا که در ابتدا می‌بایست مردم راستگویی پیامبر را باور کنند، سپس به سفارشات کتاب او گردن نهند؛ همچنان که می‌خوانیم: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ... [حدید/25]؛ همانا ما پیامبران خود را با ادلّه و معجزات فرستادیم و با ایشان کتاب و میزان عدل نازل کردیم تا مردم به راستی و عدالت گرایند».

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: ابولفضل گلپایگانی، فرائد، هند: بی‌نا، بی‌تا، صص 89-86 و 288.
[2]. ر.ک: جعفر سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ترجمه: علی ربانی گلپایگانی، قم: مؤسسه‌ی امام صادق (علیه السلام)، چاپ پنجم، 1423 ق، ج 2، صص 428-421.
[3]. ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1412 ق، ج 15، ص 129.