پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که اهل سنت در موضوع فدک مطرح می‌کنند، این است که زهرا (علیها‌السلام) نیز زنى همانند ديگر زنان و بشرى مانند ديگران بوده است كه گاه خشنود مى‌شود و گاه خشم مى‌گيرد، حال چه مى‌شود اگر به سبب واگذار نشدن فدك به او  بر ابوبكر خشم گرفته باشد؟[1]
اهل سنت با اظهار چنین سخنانی سعی در توجیه عملکرد خلیفه اول دارند. اکنون سؤال این است که آیا زهرا (علیها‌السلام) زنی مانند دیگر زنان است؟ آیا واقعاً زهرا به این جهت که اهل دنیا بود، ناراحت شد، یا حقیقتاً فاطمه با دیگر زنان تفاوت دارد و خشم و رضایت او خشم و رضایت خداوند است. برای پاسخ به این سوال خوب است که فضایل حضرت زهرا (علیها‌السلام) را در منابع اهل سنت بازخوانی کنیم تا جایگاه حضرت را دریابیم و متوجه باشیم که زهرا سید زنان بهشت است، نه یک زن معمولی!
طبق نقل‌های معتبر که در کتب صحاح آمده است، رضایت و غضب زهرا (علیها‌السلام)، غضب و رضایت خداوند است. پیامبر فرمود: «ان الله يغضب لغضبك و يرضی لرضاك.[2] خداوند با غضب تو غضبناك می‌شود و با رضايت تو خشنود می‌گردد.» پیامبر در توصیف حضرت فاطمه (علیها‌السلام) فرمود: «سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ أَوْ سَیِّدَةَ نِسَاءِ هَذِهِ الْأُمَّةِ.[3] سیده مومنین از زنان است و سید زنان این امت است.» رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به جهت تأکید بر محبت خود نسبت به حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) مکرر اعلام می‌فرمود که: «إِنَّمَا فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّی یُؤْذِینِی مَا آذَاهَا.[4] فاطمه پاره تن من است، هر کس او را اذیت کند، مرا اذیت کرده است.» یا می‌فرمود: «إِنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ مُضْغَةٌ مِنِّی.[5] فاطمه دختر محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پاره تن من است.» یا می‌فرمود: «فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّی، فَمَنْ أَغْضَبَهَا أَغْضَبَنِی.[6] فاطمه پاره تن من است، پس هر کس او را ناراحت کند، مرا ناراحت کرده است.»
با توجه به این مناقبی که برای حضرت فاطمه نقل شده است، آیا فاطمه برای امور دنیوی هم‌چون باغ فدک ناراحت شد یا ناراحتی فاطمه (علیها‌السلام) منشأ الهی داشت. طبق احادیث معتبر اهل سنت رضایت و ناراحتی فاطمه الهی بوده است، پس چگونه می‌توان ادعا کرد که حضرت زهرا (علیها‌السلام) مانند دیگر زنان است!

نویسنده: م.ج

 پی‌نوشت:

[1]. میلانی، سید علی، فدک در فراز و نشیب، قم: نشرحقایق، 1389ش، ص8.
[2]. مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 154.
[3]. مسند احمد حنبل، انتشارات دار صادر، بیروت، بی‌تا، ج 6 ص 282؛ بخاری، صحیح بخاری، انتشارات دارالفکر، بیروت، 1401 ق، ج 7، ص 142؛
[4]. حاکم نیشابوری، صحیح مسلم، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، بی تا، ج 4، ص 1903.
[5]. همان، ج 4، ص 1903.
[6]. بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ریاض، دارالسلام للنشر و التوزیع، الطبعه الثانیه، 1999م، ص626، کتاب فضائل اصحاب النبی، ح3714. جهت مشاهده تصویر کلیک کنید.