پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغین بهائی در راستای توجیه قائمیت علی‌محمد شیرازی، با استناد به گفتار جعفرکذّاب (پسر امام هادی (علیه السلام))، به انکار وجود مبارک حضرت حجّت بن الحسن العسکری (علیه السلام) می‌پردازند. همچنان که در یکی از مجلات بهائی به نقل از پیامبرخوانده‌ی بهائیت آمده است: «از حضرت جعفر (برادر امام عسکری (علیه السلام)) سؤال نمودند: آیا برای حضرت عسکری (علیه السلام) اولاد ذکوری موجود است؟ آن مظلوم ابا نموده و فرمود: دو سال قبل طفلی بود و فوت شد. صاحبان غرض (: بخوانید شیعیان) او را طرد و لعن نمودند و کذّابش گفتند و قول آن زن کاذبه را چون موافق هوی و اغراض نفوس غافله بود، آن را أخذ کردند».[1]
اما در پاسخ به ادعای پیامبرخوانده‌ی بهائیت می‌گوییم:
اولاً: استناد به گفتار جعفر کذّاب برای انکار وجود فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام)؛ به دلیل عدم جایگاه او در میان مسلمانان، از هیچ‌گونه اعتباری برخوردار نیست.
ثانیاً: این ادعای پیامبرخوانده‌ی بهائیت، با اعتراف صریح علی‌محمد شیرازی به وجود حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیه السلام) تنافی دارد. همچنان که در متن ابلاغیه‌ی الف علی‌محمد شیرازی آمده است: «و أشهد انَّ الیوم کان حجَّتک محمّد بن الحَسن صلواتُکَ علیه و عَلی مَن اتَّبعه [2]؛ شهادت می‌دهم امروز حجّت تو محمد بن الحسن (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است که درود تو بر او و پیروانش باد».
ثالثاً: چگونه پیامبرخوانده‌ای که مسئله‌ی تساوی تامّ زن و مرد به او نسبت داده می‌شود، میان حکیمه‌خاتون (دختر امام هادی و عمه‌ی امام عسکری (علیهما السلام) که به پاکی، تقوا و صداقت معروف است) و جعفر کذّاب (که در کتب تاریخی بسیار از او مذمت شده)[3] تفاوت قائل می‌شود و ایشان را "زن کاذبه" می‌خواند؟!
رابعاً: چگونه بهائیان برای انکار وجود فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) به گفتار جعفرکذّاب متوسل می‌شوند، در حالی که امام حسن عسکری (علیه السلام) بر تولد فرزند خود شاهد گرفته و به جانشینی او وعده داده‌اند.[4]
اما به راستی، استناد پیامبرخوانده‌ی بهائیت برای حقانیت مسلک خود، به گفتار کسی که به دروغ‌گویی مشهور است، آدمی را به یاد این ضرب المثل می‌اندازد که: الغريق يَتَشَبَثُ بکلِّ حَشيش (معنی:) شخصی که در حال غرق شدن است، به هر شاخه‌ی خشکيده‌ای چنگ می‌زند (تا خود را نجات دهد).

پی‌نوشت:
[1]. مجله‌ی آهنگ بدیع، ارگان رسمی بهائیان ایران، ش 6، ص 119.
[2]. فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، صص 182-179.
[3]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: سابقه جعفر کذاب چه بود و چه کسانی از او پیروی نمودند؟
[4]. ر.ک: علّامه مجلسی، بحار الأنوار، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، 1403 ق، ج 51، ص 161.