فرقه وهابیت کسانی را تکفیر می‌کنند که معتقد به وحدانیت خداوند و نبوّت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند، کسانی‌که نماز می‌خوانند و زکاتشان را پرداخت می‌کنند. روزه و حج به‌جا می‌آورند و هم‌چنین به خدا و ملائکه و کتب پیامبران گذشته الهی ایمان دارند و تمام شعائر دینی و اسلامی از اصول و فروعش را مقید و ملتزم هستند. آن وقت چگونه به خود این جرأت را می‌دهند که تمام شهرهای اسلامی را دارالحرب و مردمانش را کافر و مشرک بدانند و همگان را از امت اسلام خارج کنند. اصلاً معیار و ملاک مسلمانی ار نگاه این فرقه ضاله و جاهل چیست؟ فرقه‌ای که نه تنها خصومت جناحی با شیعیان دارند، بلکه نسبت به اهل سنت هم سر جنگ دارند و اینان را هم از هر فرقه و مذهبی که باشند مهدورالدم می‌دانند. این تفکر افراطی و انحرافی وهابیت ریشه در جهل و نادانی شدید دارد که خط و ربط آن از طرف دشمنان قسم خورده دین اسلام یعنی قوم یهود صورت می‌گیرد و ایشان در حقیقت کارگزار و عامل این دشمنان هستند.
لذا اگر تاریخ سراسر حوادث دین اسلام را مرور کنیم، خصوصاً در اوائل سده‌های آن، خواهیم دید که صحابه و تابعین، دشمنان داخلی خود که همان خوارج بودند را تکفیر نکردند، اما فرقه ضاله وهابیت خصوصاً بنیانگذار آن یعنی محمد بن عبدالوهاب، کسانی را تکفیر کرد و می‌کنند که جملگی از اهل سنت بودند که خود به شاخه‌ها و مذاهب مختلف تقسیم می‌شدند و از نظر اسلام همگی آنان مورد احترام هستند و هیچ شباهتی به خوارج نداشته و ندارند.
سلیمان بن عبدالوهاب برادر بنیانگذار این فرقه منحرف و باطل یعنی –محمد بن عبدالوهاب- طی سخنانی خطاب به او این‌گونه می‌گوید: «لما تقدم الکلام علی الخوارج و ذکر مذهب الصحابه و اهل السنه فیهم و أنهم لم یکفروهم کفراً یخرج من الاسلام مع ماورد فیهم بانهم کلاب اهل النار و انهم یمرقون من الاسلام و مع هذا کله لم یکفرهم الصحابه... و انتم الیوم تکفرون من لیس فیه خصله واحده...[1] پیش از این، بحث خوارج و دیدگاه صحابه و اهل سنت درباره‌ی آن‌ها گذشت که آن‌ها خوارج را تکفیر نمی‌کردند و آن‌ها را از اسلام خارج نمی‌دانستند، با این‌که درباره‌ی خوارج وارد شده که آنان سگ‌های اهل جهنم هستند و از دین اسلام خارج می‌شوند، اما با این حال صحابه آن‌ها را تکفیر نمی‌کردند، چرا که آنان ظاهراً به اسلام منتسب بودند، اگر چه بسیاری از عملکردهای آنان مخلّ به اسلام بود،... اما شما امروز کسانی را تکفیر می‌کنید که حتی یک ویژگی از خصوصیات خوارج را ندارند، بلکه کسانی را تکفیر می‌کنید و خون و مالشان را حلال می‌دانید که عقاید آنان عقاید اهل سنت و جماعتی است که ما آن‌ها را فرقه ناجیه قلمداد می‌کنیم.»
در نتیجه در طول تاریخ اسلام اگر نگاهی داشته باشیم می‌بینیم که هیچ کجا یافت نمی‌شود و حتی یک نفر از علمای بزرگ مسلمان را هم نمی‌یابیم که به خاطر توسل و تبرک و ... که هم در قرآن و هم در روایات فریقین از پیامبر اکرم و صحابه، اعمالی صادر شده است را متهم به کفر و شرک کنند، اما محمد بن عبدالوهاب و تابعان او و کسانی‌که معتقد به افکار منحرف و باطل او هستند، تمام امت اسلامی را کافر و مرتد می‌دانند.

پی‌نوشت:

[1]. الصواعق الالهیه فی الردّ علی الوهابیه، سلیمان بن عبدالوهاب، دار ذوالفقار، بیروت، لبنان، ص67.