وهابیت از ابتدا با مسلمانان به مخالفت برخاسته و دشمنی دیرینه خود را با ایشان ادامه داده‌اند. این گروه برای توجیه اعمال وحشیانه خود اقدام به مشروعیت سازی توسط آن‌چه که مورد پذیرش مسلمانان است یعنی قرآن و سنت کرده است. آیات قرآن به مثابه دستاویزی در مسیر هویت بخشی شخصیت وهابیان مورد سوء استفاده قرار گرفته است که از آن جمله باید به آیه 73 سوره مبارکه حج اشاره کرد. خداوند در این آیه می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ.[حج/73] اى مردم مثلى زده شد پس بدان گوش فرا دهيد، كسانى را كه جز خدا مى‏‌خوانيد، هرگز [حتى] مگسى نمى‌‏آفرينند، هر چند براى [آفريدن] آن اجتماع كنند و اگر آن مگس چيزى از آنان بربايد نمى‏‌توانند آن را بازپس گيرند؛ طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.»
از دیدگاه وهابیت این آیه دلالت بر منع اعمال مسلمان هم چون استغاثه و توسل دلالت دارد که این نظر مورد تاکید العروسی (از مبلغان معاصر وهابی) نیز واقع شده است.[1]
جالب این جاست که شان نزول این آیه درباره مشرکین است و هیچ ارتباطی به اعمال مسلمانان ندارد. این کلام از سوی علمای اهل سنت مورد تاکید قرار گرفته و علاوه بر آن آقای علی الشحود (یکی از علمای وهابی) بر آن مهر صحت زده است.[2]
نکته دیگر این است که با دقت در فراز «وَإِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ» که در آیه مذکور آمده است، تنها بت‌ها هستند که توان بازپس گیری را ندارند و اولیای الهی با تکیه بر قدرت و اذن خداوند براین امر قادرند.

پی‌نوشت:

[1]. العروسی، ابی عبدالرحمن، الدعاء و منزلته من العقیده الاسلامیه، ج1، ص296.
[2]. الشحود، علی بن نایف، المفصل فی فقه الدعوه الی الله تعالی، ج11، ص65.