پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغان بهائی در کانال تبلیغی خبری خود، در راستای توجیه قائمیت پیشوای خود علی‌محمد شیرازی، به انکار نام مبارک امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) روی آورده و مدعی شدند: «از هر چيزى واضح‌تر اينست كه اسم صاحب امر يعنى حضرت قائم نمی‌توانسته است "محمد" باشد».[1] مبلّغان بهائی در ادامه برای اثبات ادعای خود، پس از نقل روایتی از امام باقر (علیه السلام) مبنی بر ممنوعیت بردن نام امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، مدعی شدند که نام مبارک «محمّد بن الحسن العسکری» در حدیث لوح فاطمه (علیها السلام) نبوده و بعدها اضافه شده است.
اما لازم است در پاسخ به این ادعای مبلّغان بهائی گفت:
اولاً: منابع مشهور و دسته اول نظیر مرحوم شیخ کلینی در کافی [2] و مرحوم شیخ صدوق در کمال الدین [3] و مرحوم شیخ مفید در الاختصاص [4] در ذکر حدیث لوح (که نام امامان شیعه (علیهم السلام)) در آن ذکر شده، به نام «محمّد» برای آخرین پیشوای الهی تصریح دارند.
ثانیاً: ذکر نام «محمّد» برای دوازدهمین پیشوای الهی، تنها منحصر به حدیث لوح و روایان شیعه نبوده، بلکه حتی برخی از علمای اهل تسنّن نیز، به ذکر نام «محمّد» و تاریخ میلاد ایشان تصریح دارند.[5]
ثالثاً: مبلّغان بهائی در ابتدای استدلال خود، روایتی از امام باقر (علیه السلام) ذکر کردند که در آن، راوی از ذکر نام مبارک امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، نهی شده بود. از این‌رو در پاسخ خواهیم گفت که علّت ممنوعیت ذکر نام امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در این قبیل روایات، حفظ جان مبارک ایشان و آن هم تا زمان پایان دوره‌ی غیبت صغری بوده است. بنابراین چون ایشان در زمان غیبت کبری در امان هستند، ذکر نام مبارک حضرتش موجب ضرری به ایشان نخواهد شد و لذاست که علمایی نظیر: شیخ حر عاملی، شیخ انصاری و …، اشکالی در ذکر نام مبارک ایشان در دوران غیبت کبری نمی‌دانند.[6] دلیل آن هم اینست که حتی ائمه معصومین (علیهم السلام)، هرگاه از بابت حفظ جان مبارک امام عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) اطمینان خاطر داشتند، از بردن نام ایشان اِبایی نداشتند؛ همچنان که به نقل یکی از یاران امام حسن عسکری (علیه السلام) می‌خوانیم: «إنَّ أبا محمّد (عليه‌السلام) بعث إلى بعض مَن سَمّاه لِی بِشاةٍ مَذبوحَة، وقال: هذه مِن عَقيقةِ إبنی مُحمّد [7]؛ امام حسن عسکری (علیه السلام) برای یکی از کسانی که نامش را برای من ذکر کرد گوسفند سر بریده‌ای فرستاد و فرمود این عقیقه‌ی فرزندم محمد است».

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از کانال تگرامیِ خبری تبلیغی بهائیت.
[2]. ر.ک: شیخ کلینی، کافی، تهران: دارالکتب الإسلامیه، 1388، ج 1، صص 528-527.
[3]. ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النّعمه، بی‌جا: مؤسسة النشر الإسلامی، بی‌تا، ج 1، صص 310-308.
[4]. شیخ مفید، الاختصاص، کتابخانه‌ی الکترونیکی فقاهت، ج 1، صص 212-210.
[5]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: بررسی انتقادی انکار امام زمان (عج) توسط بهائیان
[6]. مجله حوزه، شماره: 71-70، ص 90، با تلخيص و اضافات.
[7]. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النّعمة، بی‌جا: مؤسسة النشر الإسلامی، بی‌تا، ج 1، ص 432.