منبر در میان مسلمانان محل بالا رفتن یک انسان بافضل و با تقوایی است که بر فراز آن به ارشاد مردم پرداخته و با سخنان خود که بیان رویات و یا توضیح و تفسیر قرآن و احادیث رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌باشد به موعظه و نصیحت مردم بپردازد. از این رو منبر در نگاه مسلمانان (و بقیه ادیان آسمانی) مکانی مقدس است که رفتن بر فراز آن لیاقت می‌خواهد و هر کس بر آن کرسی نشست باید آداب و شئون آن را به جا آورد.
معاویه بن ابی‌سفیان که شیعیان و عده‌ای از بزرگان اهل سنت نیز بر بی فضیلت بودن وی هم‌عقیده هستند، انجام اعمالی در خاطرات زندگی او ثبت است که انسان از گفتن آن شرم دارد؛ اما برای بیان حقیقت گاه انسان ناچار است با همه شرمندگی زبان به سخن باز کند و مواردی را متذکر شود. از جمله کارهای معاویه از قول زمخشری: «در حالی که معاویه بر فراز منبر بود بادی از او خارج شد و گفت: ای مردم! همانا خداوند بدن‌هایی آفریده و در آن بادهایی قرار داده که مردم نمی‌توانند از خارج شدن آن‌ها جلوگیری کنند. صعصعه بن صوحان از پای منبر برخواست و گفت: ای معاویه! جای خروج بادها، دستشویی‌هاست که اگر آن جا خارج شد صحیح است وگرنه خارج شدن آن بر فراز منبر بدعت است؛ خداوند هر دوی ما را ببخشد» [1]

پی‌نوشت:
[1]. الزمخشری، ربیع الابرار، درا النشر، ج1، ص427