در کتاب شرح اصول کافی به نقل از كتاب كشف الغمه نقل شده كه ابن طاووس منكر حادثه مسموم شدن امام رضا توسط مأمون شده و چنین نظری نداشته است.[1]
در این رابطه می‌گوییم سید بن طاووس فقط این‌که مأمون خودش زهر را به امام داده است را انکار کرده‌اند، و در این‌که امام زهر خورده و مسموم شده‌اند، تردیدی نداشته‌اند.
هم‌چنین عبارت نقل شده در شرح اصول کافی اشتباه است؛ زیرا مرحوم مازندرانی می‌فرمایند این سخن سید بن طاووس در کشف الغمه آمده است، در حالی‌که در کشف الغمه، در عبارت «لا يوافق على أن المأمون سم علی» کلمه‌ی «سم» نیست بلکه «سقی» است.[2]
عبارت کتاب کشف الغمه به این معنی است که ابن طاووس عقیده نداشتند که مأمون جام زهر را به امام رضا (علیه السلام) داده است و این به معنای قاتل نبودن مأمون نیست، بلکه ممکن است به‌دستور مأمون بوده ولی خود مأمون مباشر در قتل نباشد؛ در این‌‍جا نظر ابن طاووس که باواسطه بیان شده، مسموم شدن امام است، ولی مباشرت مأمون در قتل پذیرفته نشده و اگر هم نظر ایشان قاتل ندانستن مأمون باشد، خلاف اجماع امامیه و برادران امام رضا که بر علیه مأمون قیام کرده و به شهادت رسیدند می‌باشد.

پی‌نوشت:

[1]. « قوله (وقبض (عليه السلام) في صفر - الخ) قال الصدوق (رحمه الله): قتله المأمون بالسم وهذا الذي ذكره الصدوق هو المشهور بين علماء الإمامية، وقد دلت عليه روايات كثيرة، وقيل: مات (عليه السلام) بأجله، ونقل عن صاحب كشف الغمة أنه قال: بلغني ممن أثق به أن السيد رضي الدين علي بن طاووس (رحمه الله) كان لا يوافق على أن المأمون سم علي بن موسى عليهما السلام ولا يعتقده.» ﺷﺮﺡ اﺻﻮﻝ كافی، ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﻟﺢ مازندرانی، ج7، ﺹ273.
[2]. «بلغني ممّن أثق به أنّ السيّد رضي الدين علي بن طاوس رحمه اللّه كان لا يوافق على أنّ المأمون سقى عليّا (عليه السلام) و لا يعتقده.» کشف الغمه، اربلی، ج2، ص805.