پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شوقی افندی سومین پیشوا و رهبر فرقه‌ی بهائیت است که بهائیان وی را «ولی‌امر» خطاب می‌کنند. شوقی افندی که به عنوان یکی از پیشوایان دینی بهائیان به شمار می‌آید، دارای صفات رذیله‌ی اخلاقی بسیاری است که از جمله می‌توان به فساد جنسی و هم‌جنس بازی او اشاره کرد.
جناب صبحی مهتدی، از مبلّغان مشهور بهائی و از دوستان نزدیک دوران جوانی شوقی افندی، درباره‌ی فساد جنسی و هم‌جنس بازی شوقی افندی می‌گوید: «در میان نواده‌های عبدالبهاء در روزهای نخست من با شوقی آشنا شدم، او دارای سرشت و نهاد ویژه‌ای بود که نمی‌توانم درست برای شما بگویم! خوی مردی کم داشت و پیوسته می‌خواست با مردان و جوانان نیرومند دوستی و آمیزش کند».[پیام پدر، ص 367] در خصوص روابط پنهانی وی با زن‌ها نیز می‌خوانیم: «با زنان انگلیسی و آمریکایی هم روابط پنهانی داشت که البته نقش این زنان در تصمیم‌گیری‌های وی بسیار زیاد بوده است».[خاصرات صبحی، ص 62] فساد بی‌شرمانه‌ی شوقی افندی در حالیست که پیشوایان دینی، همواره به عنوان بهترین الگوی‌های جامعه‌ی بشری به شمار می‌آیند. همچنان که در خصوص پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله) می‌خوانیم: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ [احزاب/21]؛ قطعا برای شما در رفتار رسول خدا مایه اقتدا و سرمشق زندگی است».

پی‌نوشت:
فضل‌الله صبحی مهتدی، پیام پدر، ص 367؛ به نقل از: حمید فلاحتی، دیدار با تاریکی، تهران: عابد، 1390، ص 63.
فضل‌الله صبحی مهتدی، خاطرات صبحی، ص 62؛ به نقل از: همان، ص 64.