از پیامبر اکرم احادیث فراوان و بسیار مهم روایت شده است که برخی از این احادیث جنبه‌ی خصوصی‌تری را به خود می‌گیرد که نسبت به افراد خاصی بیان شده، یکی از این احادیث مهم حدیث معروف غدیر است که پیامبر در آخرین حج خود در منطقه‌ی غدیر خم آن را برای مسلمین بیان نمود و حجت را برای همگان تمام کرد، از جمله افرادی که این حدیث را یادآوری نمود، امام حسن (علیه السلام) است، این امام همام چون تصمیم به صلح با معاویه گرفت، خطبه‌ای خواند و روایتی را که از پیامبر اکرم شنیده بودند بیان کردند که پیامبر فرمودند: «هیچ امتی کار خود را به کسی‌که داناتر از او در میان آن‌ها وجود دارد نمی‌سپارد، مگر آن‌که هماره پس‌رفت کرده و عقب می‌مانند تا آن‌که پشیمان شده به سراغ شخص داناتری که رهایش کرده بودند، بروند.»[امالی طوسی،ج2 ص172] و بعد فرمود این امت از جدّم شنیدند در غدیر خم که دست پدرم علی (علیه السلام) را بالا برد و او را دیدند و از او شنیدند که به آن‌ها فرمود: «هر کس من مولای او هستم پس علی مولای اوست، خدایا! دوست بدار آن‌که او را دوست بدارد و دشمن بدار هر که او را دشمن دارد.»[ینابیع الموده، ج3 ص150] سپس به آنان امر کرد که شاهدان به غائبان این حادثه را خبر دهند.

پی‌نوشت:

امالی، شیخ طوسی، طبع نجف، عراق، ج2 ص172.«ما ولتّ امة امرها رجلاً و فیهم من اعلم منه، الاّ لم یزل یذهب امرهم سفالاً حتی یرجعوا الی ماترکوه».
ینابیع الموده، قندوزی، دارالاسوه، قم، ایران، ج3 ص150 باب 90. «من کنت مولاه فعلی مولاه،اللهم عاد من عاداه ...»