پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آنچه از تاریخ و روایات امام صادق (علیه‌السلام) مشهود است این است که حضرت، برخی صوفیان را فاسد و آن‌ها را مستحق لعن و نفرین دانسته و برخی دیگر از صوفیه را مستحق نصیحت دانسته است. چنانچه حضرت، در مناظره با سفیان ثوری او را خوار و رسوا می‌کند، ولی جمعی از مردم که به همراه او برمی‌گردند تا با حضرت مناظره کنند را نصیحت می‌کند و می‌فرماید: «از این راه ناصواب دست بردارید، خود را به آداب واقعی اسلام تربیت کنید و از آنچه خدا امرونهی کرده تجاوز ننمایید و از پیش خود دستور نتراشید و در مسائلی که نمی‌دانید مداخله نکنید و علم آن را از اهلش بخواهید.» (کلینی، فروع کافی، ج 5، ص 65 و 71) این نصیحت حضرت، نه‌تنها از نفاق و بدعت‌گذاری و شریعت گریزی و ریاکاری صوفیه پرده برداشته است، بلکه فریب خوردن و از راه راست خارج شدن عده‌ای توسط صوفیان ریاکار و منافق را نشان می‌دهد، که آن‌ها را از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و آداب واقعی اسلام دور کرده‌اند، تا بتوانند آن‌ها را به خود نزدیک کنند و حضرت درصدد برآمدند تا آن‌ها را بیدار و از ضلالت و گمراهی نجات دهند.
پی‌نوشت:
کلینی محمد بن یعقوب، فروع کافی، نشر قدس، قم، ۱۳۸۸