لزوم تحقق حکومت واحد جهانی تحت ولایت و سرپرستی یک انسان صالح، برای تحقق دنیای مملو از صلح و معنویت، امری است که عقول آدمی بر آن تاکید می‌ورزد و آن را انکار نمی‌‌کند؛ با نگاهی بر نظرات اندیشمندان بزرگ جهان، این نکته را به وضوح می‌توان مشاهده کرد.

در روایتی امام علی (ع) امید آفرین در آخرت شمرده شده است؛ در پایان همین روایت نیز به تغییر دنیا به دست توانمند امام زمان (ع) اشاره شده است؛ در این صورت، هم امید در دنیا و هم امید در آخرت، اهل بیت (ع) هستند.

امام صادق (ع) در روایتی که درباره غیبت امام زمان (عج) سخن گفته‌اند، این غیبت را آزمایش شیعیان دانسته و به خواندن دعای خاصی در ایام غیبت، سفارش می‌کنند؛ خوب است که ما نیز بعد نمازها، دست حاجت خود را به آسمان بلند کنیم و از خدا بخواهیم که توفیق معرفت به خودش، پیامبر و امام زمان را به ما عنایت کند که شرط نجات در زمان غیبت، کسب این معارف است.

ناامیدی، انسان را منزوی، خانه‌نشین و بی‌خاصیت می‌کند و از نگاه اسلام، جزء گناهان کبیره به شمار می‌آید و از وسوسه‌های شیطانی است؛ به گواهی آیات قرآن، ابعاد وسوسه شیطان بسیار متنوع است؛ اما یکی از مهم‌ترین آن‌ها، وعده فقر و مأیوس کردن آدمی از بی‌نیازی است.

باور به مهدویت و اندیشه ظهور حضرت مهدی (عج)، بخش مهمی از عقاید اسلامی به حساب می‌آید که بر اساس بشارت‌های پیامبر خدا (ص) میان تمام فرقه‌ها و مذاهب اسلامی، شکل گرفته است.

اعتقاد به رجعت یکی از مصادیق امید آفرین است. رجعت زنده شدن گروهی از مردگان و بازگشت آنان به دنیا در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) است. رجعت از اعتقادات شیعه است و برای اثبات آن می‌توان به آیات و روایات استناد کرد.