پیش از سعدی، فردوسی در شاهنامه میگوید: نخست آفرینش خرد را شناس نگهبان جانست و آن سه پاس سه پاس تو چشم است وگوش و زبان کزین سه رسد نیک و بد بی‌گمان شاید سپاسگذار در اینجا بدین سان است که: من چشم و گوش و زبانم را پیشکش شما میکنم، در اختیار شما می گذارم، تقدیم میکنم. البته جای اندیشه و پژوهش بیشتر هست در این زمینه. سه پاس ؛ سه نگهبان تن یعنی گوش و چشم و زبان : نخست آفرینش خرد را شناس نگهبان جانست و آن سه پاس سه پاس تو گوش است و چشم و زبان کز این سه رسد نیک و بد بی گمان . فردوسی . لعت نامه دهخدا: سپاس - رعایت . احترام . حرمت . ملاحظه : چه باشد جان بنزد من که اندر راه عشق تو بپاس غم بگردانم هزاران بار داس ای جان . سوزنی  با دوستی هم که اشاره کردند از واژه اسپاسیبا روسی هست موافق نیستم چون زبان روسی ریشه اسلاویک دارد و زبان فارسی ریشه هندواروپایی که هردو متفاوت هستند. شاید روس ها این واژه را از فارسی زبانان گرفتند.