اعتقادات
البته بهاییان باید عید رضوان بگیرند و جشن به پا کنند و شاد باشند چون تاریخ پلیدشان نیازمند بازگویی دارد و مادران این سرزمین باید برای فرزندان خود این تاریخ را بازگو نمایند.
میرزا حسینعلی نوری، کتاب ایقان را قبل از ادعای پیغمبری خویش تالیف کرده است. این کتاب دارای اصطلاحات و مطالب علمی و عرفانی است، پس اگر میرزا بهاء امی است و کتاب ایقان و هفت وادی را در زمان باب تالیف کرده است، چرا در آن موقع ادعای پیغمبری نکرده بود؟ چرا اطرافیان حسینعلی از امی بودن او و در عین حال بجا گذاشتن تالیفات عرفانی او شگفت زده نشدند؟
بهائیان معتقد به امی بودن حسینعلی نوری هستند، و می گویند که میرزا بهاء در تمام عمرش در هیچ مکتبی درس نخوانده و از هیچ کس تعلیم ندیده است. اما در بین سخنانشان تناقض هم دیده می شود.
قرة العین برای اینکه خود را از قیودات اسلام برهاند، اسلام را منسوخ اعلام کرده و پرده حجاب را حذف کرد. قرة العین گفت: آئین اسلام و احکام و مقررات آن دین منسوخ شد، و قوانین و احکام جدیدی هم در دست ما نیست
قیامت دومی که به واسطه ی بعثت میرزا حسین علی نوری مازندرانی بر پا شده است، چون قرار بود بعد از باب من یظهره الله ظهور کند و آن موقع قیامت دین باب فرا رسد. اما با اندکی تامل می بینیم که در زمان باب احکام بابیت اجرا نشده و آن آرمان ها و وعده هایی قرار بود پس از ظهور امام دوازدهم شیعیان اجرا شود، اجرا نشد.
عبد البهاء در مقاله ی سیاح بسیار از باب و کتاب احسن القصص او تعریف و تمجید می کند، اما واقعا جای بسی حیرت است که انسان به واسطه ی مال و منال و عنوان چند روزه ی دنیا، چنان پای روی حقایق گذاشته و از صراط حقیقت و شرافت و حریت و صداقت منحرف گردد که نار را از نور و سراب را از آب تشخیص نداده و از دروغگویی و تزویر و اغوای یک مشت بی چاره گان عوام نهراسد.
باب و بهاء از تصورات ذهنی خود، قیامتی را ترسیم کرده و به خورد پیروان خود داده اند. آنان می گویند زندگی پس از مرگ وجود ندارد و قیامتی که در آیات و روایات اسلامی آمده یعنی ظهور فرستاده ای جدید برای ادیان الهی قبل. اما آنطوری که در نص صریح قرآن آمده کاملا خلاف حرف رهبران بهائی است که مورد بررسی قرار می دهیم:
جناب میرزا بهاء دو هزار و یک سالی که سید باب برای ظهور من یظهره الله وعده داده بود، در بیست و سه سال محدود کرده و پنجاه هزار سال قیامتی که در روایات آمده است را با ساعتی تعویض کرده است. او در کتاب بدیع می گوید:
جناب میرزا بهاء در مورد اعتقاداتی که در کتاب خود دارد، اشتباه های زیادی کرده است. اگر نوشته های ایشان به دقت رسیدگی بشود، بیش از نصف مطالب ایشان مغالطه ی محسوس و یا مخالف قواعد مسلمه ی علمی و ادبی و فلسفی است.
میرزا بهاء هم مانند سید باب در مورد معاد و روز قیامت به انحراف کشیده شده و بعثت خود را قیامت بیان اعلام کرده است. این سوال پیش می آید که آیا با نبودن حساب و کتاب روز قیامت دیگر نیازی به تکالیف است؟ و اینکه آیا با عدم وجود قیامت، عدالت و حکمت خداوند متعال به زیر سوال نمی رود؟
سید باب برای اینکه به مردم تلقین کند که دنیا آخر راه انسانهاست، منکر آخرت شده و آخرت را طبق برداشت خودش از روایات ظهور دین جدید و پایان آیین قدیم می داند و می گوید مثلا: از حین ظهور شجره ی بیان الی ما یغرب قیامت رسول الله هست که در قرآن خداوند وعده فرموده بود.
تمام ادیان الهی به معاد همانگونه که در آیات و روایات آمده است، معتقدند. انسان دوباره به این جسم خاکی عودت پیدا می کند و نتیجه ی اعمال خود را در این جهان چه خوب و چه بد می بیند. در دین مبین اسلام مسئله قیامت و رفتن انسان ها به جهانی دیگر یک مسئله ی ضروری است
حسینعلی نوری چون توان این را نداشته که مانند اسلام تمام احکام ریز و درشت را وضع کند، لذا بیت العدلی تشکیل داده تا آنها طبق شرایط زمان و مکان، وضع حکم کنند.
سید باب در سال (1260) هجری مبعوث شده و در سال (1266) در تبریز فوت کرده است، و کتاب بیان او که محتوی احکام جدید و قوانین و تکالیف مخصوص است، در اواخر زندگانی او نوشته شده و در میان خصیصین از بابیه منتشر شده است