اعتقادات
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از کتاب بیان و اقدس تعریف هایی شده که این دو کتاب به هیچ وجه لیاقت آنرا ندارند. مثلا: عبدالبهاء می گوید: و در کتاب اقدس که مهیمن بر جمیع کتب و صحف وزیر است و کل آنچه در آن مذکور ناسخ جمیع صحائف و کتب حتی اوامر و احکام و اعلان و اظهار آن ناسخ جمیع اوامر غیر مطابق و احکام غیر متساوی مگر امری و حکمی که در آن کتاب مقدس الهی غیر مذکور .
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ میرزا بهاء حسینعلی نوری کتاب اقدس را بعنوان بالاترین و مقدس ترین کتاب بهائیان تالیف کرد تا راهنمای آنان باشد و بهائیان را از ظلمت به طرف نور بکشاند، اما این کتاب که حسینعلی نوری آن را بالاتر از قرآن می داند، دارای اغلاط عدیده ای است که به گوشه ای از آن می پردازیم.
علی محمد باب ادعای کرد که امام زمان است و آیین و کتابی جدید برای پیروان حق آورده است، اما هر چه تلاش کرد نتوانست کتاب خود بافته را کامل کند. اگر در ادیان الهی گذشته بنگریم متوجه می شویم که تمام پیامبران کتابی را که منسوب به خداوند می دانند را ناتمام نگذاشتند، پس چه چیز سبب شده که این بار خداوند کتاب خود را ناقص بر بندگان نازل کرده است؟
سید باب از اعجاز قرآن فقط توانست هماهنگ بودن بین آیات را کشف کند. لذا بر این آمد تا کتابی از طرف خداوند بنویسد که مانند قرآن آهنگ بین آیاتش یکسان و زیبا باشد، غافل از اینکه این بعد به تنهایی باعث معجزه بودن قرآن نیست و ابعادی دیگر مانند قواعد ادبی عربی در معجزه بودن قرآن دخیل است.
رهبران بهائی برای پیشبرد اهدافشان تا توانستند وعده و وعید داده و خلاصه بهشتی را در همین دنیا در ذهن مردم ساده لوح اطراف خود ترسیم کردند. آنان بسیار شیفته ی کشورهای غربی بوده و به محض آنکه چند نفر در کشورهای غربی به آنها گرویدند، دست از پا نشناخته و بادی به غبغب دادند. در حالی که یک رهبر الهی نباید بین شرق و غرب فرقی بگذارد و مردم تمام دنیا باید نزد او یکسان باشند.
اگر در چاپ های قدیم کتاب های سید باب و میرزا بهاء بنگریم، متوجه اشتباهات بسیاری از آنان می شویم. پیروان باب و بهاء تا جایی که توانسته اند این اغلاط را درست کردند و در واقع در کتاب مقدسشان دست برده اند و در آنجایی که نتوانستند دست ببرند، آن اغلاط را معجزه ی باب و بهاء تلقی کرده اند.
عباس افندی هم مانند پدرش دست از دروغگویی برنداشته، و سعی بر این داشته تا سوتی هایی که سید علی محمد باب و حسینعلی نوری در کتب و تالیفات خود داده اند را لایه پوشانی و یا توجیه کند. اما آنقدر آن سوتی ها زیاد و شفاف است که دیگر کار بسیار از عباس افندی بر نیامده و خود را رده ی رسوایان قرار داده است.
جناب میرزا بهاء برای آنکه خود را تایید کند و اسلام را موید خود قرار دهد، در تمام احادیث و روایاتی که در کتاب ایقان نقل می کند تقلب و تصرف نموده است، یا از اول حدیث که بر خلاف منظور او بوده است حذف نموده و یا از آخر حدیث و یا جمله و یا کلمه ی را که مخالف مدعای او است تبدیل به کلمه ی دیگر نموده است.
برخلاف تصور بهائيان بلكه برخلاف تصور همه ي مردم كه گمان كرده اند بهاء و اهل بهاء معارف خواه و طالب ترقي هستند عملا ثابت شده است كه بيش از خواندن و نوشتن الواح و آيات بهاء طالب معارف نبوده و نيستند
وجود نبی می باید مظهر صفا و صدق و حقیقت بوده و کوچک ترین انحراف و حیله ورزی و عوام فریبی مکر و خودستایی در رفتار و گفتار و کردار او دیده نشود. و ما اگر از همین راه بسوی شناسایی سید باب و میرزا بهاء قدم برداشته و در حرکات و گفته های آنان بررسی و تحقیق نمائیم، البته آنچه بایست بفهمیم را خواهیم فهمید.
بهائیان بسیار کوشش کردند که سید باب را امی و بی سواد معرفی کنند، اما آنطور که در تاریخ آمده سید باب دارای اساتیدی بوده و آنان عبارتند از: شیخ عابد (دایی سید باب)، ملا محمد صادق خراسانی، سید کاظم رشتی.
در باب عرفان و کشف، حسینعلی نوری خود را در اعلی علیین قرار داده و در مقام الوهیت و توحید که جناب میرزا رب الارباب است. در مقام رسالت و نبوت باز ایشان مرسل رسل و اکمل انبیاء است. در مقام اسماء و صفات هم ایشان مظهر اتم و اکمل هستند.
وقتی از خود حسینعلی نوری پیامبر بهائیان می پرسیم که استاد تو کیست و در کدام مکتب درس خواندی؟ در جواب ادعای امی بودن می کند و می گوید: من پیش کسی از مردم تحصیل علم نکرده و به مدرسه ای نرفتم سوال کنید از مردم آن شهری که در آنجا بودم تا بدانید که من دروغگو نیستم.
البته بهاییان باید عید رضوان بگیرند و جشن به پا کنند و شاد باشند چون تاریخ پلیدشان نیازمند بازگویی دارد و مادران این سرزمین باید برای فرزندان خود این تاریخ را بازگو نمایند.