اعتقادات
حسينعلي بهأ انبوه پر شمار مردم را كه به ادعاي خدايي او اعتنایی نمي گذاشتند در شمار غافلين مي خواند او در جواب كساني كه از او مي پرسيدند: تو كه خود را خدا مي داني، چرا بعضي از مواقع مي گويي اي خدا، و در بعضي از نوشته هايت از او استمداد مي طلبي؟
اسمعيليه دجال مهدي اسمعيلي را ابويزيد سني مي دانند كه در مقابل القائم به امرالله، پسر مهدي محمد بن عبدالله قيام بر مخالفت كرده لهذا به اخبار زياد استدلال كنند كه او دجال بوده و حتي با آيات قرآنيه نيز تطبيق نمايند چنانكه بهائيان هم استدلال مي كنند
حسینعلی نوری برای آنکه پیامبری خود را اثبات کند، سعی کرده مانند پیامبر گرامی اسلام معجزه ی جاوید داشته باشد، لذا ایقان را به مردم عرضه می کند، در حالیکه این کتاب دارای اغلاط ادبی و معنوی بوده و اصلا به یک معجزه شبیه نیست. حتی بعضی دانشمندان مسلمان ادعا کرده اند که می توانند صد درجه بهتر از آن را عرضه کنند.
باب و بهاء از اعجاز قرآن فقط الفاظ عربی آنهم به حالت موزون را فهمیده و سعی کردند آیاتی مانند قرآن بیاورند تا آنرا معجزه بنامند. بخاطر همین از کسان دیگر هم برای تالیف آیاتشان کمک گرفتند، غافل از اینکه جملاتی که آنان بعنوان معجزه الهی به بشر تقدیم کردند، از انسان معمولی هم که یک مقدار با ادبیات عرب آشنا باشد به راحتی صادر می شود.
باب و بهاء برای آنکه مانند پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صل الله علیه و آله معجزه ی جاویدی داشته باشند، سعی کردند هر معلومات در مورد علوم قرآن دارند در کتاب خود پیاده کنند، تا بتوانند خود را اثبات کنند.
اگر به سیره ی پیامبران نگاهی بیاندازیم و تاملی داشته باشیم، متوجه می شویم که بعضی خصوصیات و اعمال در همه ی پیامبران مشترک است. یکی از آن خصوصیات این بود که پیامبران برای اثبات سخنان خود و اینکه از طرف خدا آمده و دروغ نمی گویند، کارهای خارق العاده ای انجام می دادند که دیگران از انجام آن عاجز بوده اند.
علی محمد باب و حسینعلی نوری برای آنکه خود را از روایاتی که در باب بقیة الله آمده برهانند و برای آنکه بوسیله تخفیف در شریعت طرفدارانی برای خود پیدا بکنند، در روایات دست برده و آنها را به تاویل برده اند. اما از آنجا که آنقدر روایات واضح و آنقدر طریق روشن است که سود جویان را رسوا می کند، رهبران بهائی به چالش افتاده و تکلیفشان را با خودشان مشخص نکرده که اگر قیامتی وجود ندارد پس تکلیف برای چیست؟
در دین مبین اسلام، روایات زیادی در باب ظهور امام دوازدهم و قیامت از معصومین نقل شده است. اگر به آن روایات نگاهی بیاندازیم بدون تامل متوجه می شویم که این روایات هیچگونه وجه تشابهی با ادعای علی محمد شیرازی و حسینعلی نوری ندارد. پس به ناچار رهبران بهائی مجبور می شوند برای اثبات خود تمام روایات اسلامی را به تاویل برده و به نفع خود تمام کنند.
سید علی محمد باب چندین بار امام دوازدهم ما شیعیان را نام برده و او را موعودی که خواهد آمد خوانده و خود را نائب آن معرفی کرده است. بهائیان برای آنکه بطلانشان فاش نشود، این قضیه را به تاویل بردند، اما این مطلب آنقدر آشکار است که آنان کاری از پیش نبرده و بطلانشان ثابت است.
از لفظ عالمین در آیه اول سوره فرقان به این نتیجه می رسیم که قرآن کتابی است که راهنمای تمام مردم در عالم است و چون مطلق است، به زمان خاصی دلالت ندارد. لذا پیامبری هم که قرآن بر او نازل شده است برای تمام مردم کفایت می کند و دیگر نیاز به پیامبر جدید نیست.
بهائیان برای اثبات حسینعلی نوری بعنوان پیغمبر از روایاتی که برای قائم آل محمد است، استفاده می کنند که معنای و مصادیق روایات به هیچ عنوان به حسینعلی نوری برنمی گردد.و در عین حال روایاتی را که مربوط به غیبت و ظهور و امام منتظر است ضعیف و موهوم معرفی می کنند. حال سوال اینجاست اگر این روایات ضعیف و موهوم است، پس چطور برای اثبات حسینعلی نوری از این روایات استفاده می کنید؟ پس معلوم می شود آئینی که به مردم ارائه کرده اید یک اشکال عمده و اساسی دارد و آن اینست که پیامبرش دروغی است و از طرف خداوند متعال نیست.
امام زمان و نیابت آن حضرت عنوانی است که ذهن مردم دنیا را مشغول به خود کرده و چون مردم منتظر موعود هستند، در نتیجه کسی که وارد این گود می شود دارای اعتبار خاصی است. اما بعضی از این عنوان سوء استفاده کرده و بخاطر دنیا پرستی و غرض های دیگر یا خود را امام زمان معرفی و یا ادعای نیابت کرده است.
امام دوازدهم شیعیان یعنی همان موعود دارای علامات و خصوصیاتی است که شیعیان با توجه به این خصوصیات امام خود را می شناسند. رهبران بهائی هم قبل از اینکه علی محمد باب را به عنوان امام زمان علم کنند به این مطلب اذعان داشته و به دنبال امام زمانی با علامات مخصوصه بودند.
به عقیده ی بهائیان علی محمد باب فرزند رضا بزاز امام دوازدهم ما شیعیان می باشد و با کشته شدن او پرونده ی اسلام بسته شده و دین جدیدی به نام بهائیت به جهان عرضه شده است. بهائیان دین اسلام و معصومین را قبول داشته و آنان را فرستاده ی خدا می دانند. ما با آوردن چند روایت از همین معصومین ثابت خواهیم کرد که امام دوازدهم ما شیعیان فرزند بلا فصل امام حسن عسکری علیه السلام است، نه فرزند رصا بزاز. باشد تا با اثبات این قضیه بهائیان در آیین خود تاملی داشته باشند.