سبک زندگی اسلامی
شيوه روزه دارى پيامبر (ص) در طول زندگى، متفاوت بود؛ ابتدا سه روز در اول شعبان، سه روز در نیمه شعبان و سه روز در اواخر شعبان روزه مستحبی گرفته و دو روز قبل ماه رمضان را افطار میکرد؛ در سالهاى پايانى، يك شيوه اتخاذ کرد و براى ماه شعبان، منزلتى ويژه قائل بود و آن را ماه خود خواند و روزه آن را سنّت نهاد و در ماههای دیگر سه روز را روزه مستحبی میگرفتند.
پیامبر (ص) ابتدا پى در پى روزه مىگرفت كه مىگفتند همیشه روزه میگیرد؛ سپس آن قدر افطار مىكرد كه مىگفتند هیچ وقت روزه نمىگيرد؛ در روش بعدی مانند حضرت داود (ع) يك روز در ميان روزه مىگرفت؛ در سیره بعدی، سه روز ايام البيض را روزه مىگرفت؛ سیره نهایی حضرت روزه 3 روز در ماه، پنجشنبه اول و چهارشنبه بعد دهم و پنجشنبه آخر ماه بود و تا زنده بود اين روش را ادامه داد.
امیرالمؤمنین (ع) همیشه دوست داشت تابستان گرم روزه بگیرد؛ امام سجاد (ع) نیز روزه ماه شعبان و رمضان را به همديگر وصل مىكرد و امام باقر و امام صادق (ع) سه روز در هر ماه، اولین و آخرین پنجشنبه و چهارشنبه وسط هر ماه را روزه میگرفتند. امام کاظم (ع) نیز در زندان از فرصتی که برای عبادت یافتند، خوشحال بودند.
کسانیکه معتقدند امام زمان (عج) ظهور خواهد کرد و منجی عالم بشریت است و اعتقاد دارند در نیمه شعبان به دنیا آمده است، باید علاوه بر یاد امام زمان (عج) در تمام سال، این روز را نیز به طور ویژه بزرگ بدارند؛ عموم مردم، به وظیفه خود، به خوبی عمل میکنند و علما نیز اگر بخواهند جامعه با فرهنگ مهدویت آشنا شود، باید تلاش کنند تا مردم، نسبت به مسئله فرج و انتظار ظهور امام زمان (عج)، اهتمام و حساسیت خاصی داشته باشند.
استعمارگران امروزه سعی میکنند علاوه بر لشکرکشی و به راه انداختن جو ترس و وحشت، با در اختیار گرفتن رسانههای عمومی، افکار عمومی جهان را در اختیار داشته باشند، تا به این وسیله اعمال ننگین خود را در سرزمینهای اسلامی، از جمله جنایات استکبار جهانی و صهیونیستها را در فلسطین، افغانستان، عراق، سوریه و ... توجیه کنند.
رسول خدا (ص) فرمودند: «به راستی فاطمه [بنت اسد] مادرم بود، چرا که کودکانِ خود را گرسنه میگذاشت و مرا سیر میکرد و آنان را گردآلود و ژولیده میگذاشت و مرا شسته و آراسته میداشت و معطر میساخت. آری! فاطمه مادرم بود؛ به درستیکه هیچ کس بعد از ابوطالب، مانند فاطمه، به من نیکی نکرد.»
یکی از زنان کوشا در تاریخ اسلام، حضرت ام البنین (س)، مادر اباالفضل العباس (ع) است که این مادر و پسر نزد شیعیان از جایگاه ویژهای برخوردارند؛ آنچه از ائمه (ع) در فضیلت اباالفضل العباس (ع) صادر شده، در واقع تجلیل غیر مستقیم از ام البنین (س) است. بزرگان اسلام نیز در تمام قرون ایشان را به بزرگی یاد کردهاند.
حضرت ام البنین از خانواده ای با شرافت و خاندانی اهل کرامت و شجاعت و شهامت بود. همین موضوع در ازدواج امیرالمؤمنین (ع) با ایشان تأثیرگذار بود؛ دو نکته در تأکید امیرالمؤمنین (ع) نهفته است: نقش و اهمیّت مادر در تربیت فرزندان و نظام خانواده و آینده نگری امام برای ماندگارتر کردن حماسه عاشورا.
با رفتار و عملکرد خوب و مناسب در کانون خانواده و ایجاد روابط حسنه بین زن و شوهر، می توان محیطی با صفا و پر از مهر و صمیمیت به وجود آورد، تا در پرتو آن بتوان به سعادت دنیوی و اخروی نایل گردید.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و مطرح شدن اسلام سیاسی، موج بیداری اسلامی در جهان اسلام شکل گرفت و ایران را به الگویی برای مبارزه با استکبار و استبداد تبدیل کرد. استکبار جهانی، با هدف مقابله و از میان بردن آرمانهای اسلامی و نیروهای انقلابی، از شیوههای گوناگونی همچون محاصره اقتصادی، سیاسی، نظامی و انواع شیوههای فشار و ترس و تهدید استفاده کرد.
اگر زن معشوق واقع نشود این چشمه پر خیر و برکت خشک شده و اطرافیان او از مهر و محبت زن بی بهره خواهند شد.
بیشترین برخورد پیامبر (ص) با یهودیانی بود که در مقابله با پیامبر و دین اسلام، اقدامات عملی داشتند. علاوه بر یهودیان، مشرکان قریش در مکه و بعضی از منافقان مدینه نیز اقداماتی علیه پیامبر (ص) داشتند که منجر به برخورد عملی پیامبر (ص) با آنان شد.
پیامبر (ص) پنج دشمن اصلی در مقابل خود در حکومت مدینه میبیند: قبایل نیمه وحشی اطراف مدینه؛ مشرکین مكه؛ یهودیها؛ منافقین مدینه و هوای نفس مسلمانان. پیامبر اکرم (ص) برای هر کدام از دشمنان، سیاست مناسبی را در پیش گرفت.
حضرت فاطمه (س) به آیندگان اهمیت مسئله ولایت و امامت را می فهماند؛ حضرت برای دفاع از ولایت، همه دارایی خویش را فدا کرده و راه را برای آیندگان روشن می کند و در این مسیر، حتی فرزندش محسن (ع) را نیز فدا میکند.