مکاتب اهل سنت
عبدالحمید خطاب به دولت گفت: به جای هزینه‌های گزاف در سواحل مکران، به داد مردم سیل زده می‌رسیدید و فقر را ریشه‌کن می‌کردید؛ درباره طرح سواحل مکران، می‌توان گفت که یک پروژه ملی در جهت محرومیت‌زدایی و ایجاد اشتغال در استان سیستان و بلوچستان است؛ جهت ایمن سازی مناطق سیل‌خیز این استان هم، سدها و عملیات‌های آب‌خیزداری به بهره‌برداری رسیده که بسیار از خسارت ناشی از سیل کاسته است.
عبدالحمید با اشاره به آیه 33 سوره مائده و استدلال به این آیه جهت اعدام محارب، با بیان معنای لغوی «محاربه» و «إفساد» و امکان اطلاق آن به گناهانی مانند دروغ، تهمت، غیبت و ...، اعدام محاربی که قتل انجام نداده را بی‌اساس می‌خواند؛ در حالی که مراد از محاربه و افساد، اخلال به امنيت عمومى است و در حکومت اسلامی، یکی از مسائل مهم، امنیت است.
عبدالحمید گفته تا وقتی کسی قتلی انجام نداده باشد، کشته نمی‌شود و آیه محاربه، درصدد بیان مراحل محاربه است؛ می‌گوییم که این موارد در مجازات محارب، از انعطاف پذیری حکم الهی در این مسئله است که تشخیص آن به عهده قاضی و حاکم جامعه است.
عبدالحمید گفته تا وقتی کسی قتلی انجام نداده باشد، کشته نمی‌شود؛ آیه قرآن درصدد بیان مراحل محاربه است؛ می‌گوییم که این تفسیر به رأی است و در روایات بسیاری حکم محاربی که ترسانده و قتلی انجام نداده نیز یکی از چهار مورد مذکور در آیه، ازجمله اعدام دانسته شده که اختیار آن در دست قاضی و حاکم دانسته شده است.
عبدالحمید در حمایت از قاچاقچیان، گفته است: «با اعدام‌های صورت گرفته، چقدر فرزندان یتیم و زنان بیوه و خانواده‌ها بی‌سرپرست شده‌اند ... و تاکنون صورت گرفته، هیچ نتیجه‌ای نداشته؛ لذا بهتر بود به جای اعدام، مجازاتی مانند جریمه و زندان بر مجرمین در نظر می‌گرفتند»؛ می‌گوییم برای جلوگیری از این جرم، باید مجازات سنگین‌تر شود، همانند کشورهایی که آن را ریشه‌کن کرده‌اند.
عبدالحمید گفته تا وقتی کسی قتلی انجام نداده باشد، کشته نمی‌شود و در سیره پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مشاهده می‌شود که بیشتر قتل‌های دوران حضرت از باب قصاص بوده است؛ می‌گوییم اگر یک اعدام هم در زمان حضرت صورت پذیرد، برای جواز آن کفایت می‌کند و در تفسیر آیه غیر از عملکرد حضرت باید به گفتار ایشان نیز رجوع شود.
عبدالحمید گفت که به جای بحث سیاسی، بحث علمی می‌کند و در سخنان خود، به اعدام اشاره کرد و نظر خود از اسلام را مخالف عملکرد حکومت عنوان کرد؛ در حالی که ابراز یک نظر فقهی اختلافی، در جمع مردم، اثری نداشته و تنها مخالفین حکومت را زیاد می‌کند؛ بنابراین سخن او سیاسی و در مخالفت با نظام بود.
عبدالحمید گفته است که اصل قطعی نزد علما این است که تلاش می‌کردند اجرای حد را از مجرم‌ها دفع کنند و داستانی را در این زمینه از پیامبر (ص) نقل می‌کند. حکم او و انتساب آن نسبت به علما و اسلام صحیح نیست، بلکه در اسلام بنا نیست جرم افراد، به هر قیمتی اثبات گردد، ولی اگر جرمی ثابت شد (با اقرار یا شاهد و...)، اجرای حد الهی برای جامعه‌ی اسلامی پر برکت است و مسامحه در این کار، اصل اسلام را تهدید می‌کند.
عبدالحمید در مخالفت با اعدام سخنانی گفته که لازمه سخن او، یا عدم قبول اعدام در قصاص است که گفته، قاضی باید سعی کند، حکم قصاص واقع نشود، که این نظر، به کفر وی و مخالفت او با اسلام می‌انجامد، یا قتل‌های ظالمانه‌ای به نظام اسلامی نسبت داده است که باید اثبات کند، وگرنه مصداق نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی است که باید به این جهت، مجازات گردد.
عبدالحمید در مخالفت با حدهایی که در کشور انجام شده، توصیه کرد که قضات تلاش کنند که حد اجرا نشود؛ وی گفته، اجماع علما و اصل مُسلّم نزد آنان این است که تلاش می‌کردند که اجرای حد را از مجرمین دفع کنند. این سخن اشتباهی است که عبدالحمید به عنوان عالم اسلامی، این سخن بر خلاف اسلام را بر زبان رانده است.
عبدالحمید به عنوان بیان واقعیت، وضعیت را این گونه جلوه داد که تاکنون مردم در تمام صحنه‌ها بودند؛ ولی در این دوره به دلایلی که او می‌گوید، همه دلسرد شده و نمی‌آیند. در پاسخ به چنین سخنی باید گفت راه حل مشکلات، حضور گسترده‌تر است، نه دلسرد شدن؛ اگر بخواهیم مشکلی حل شود، باید فردی که بتواند آن مشکل را حل کند، به مجلس بفرستیم و با رأی ندادن ما، فردی با نظر مخالف به مجلس رفته و مشکل ما حل نخواهد شد.
عبدالحمید گفته است که چرا شورای نگهبان در تأیید صلاحیت‌ها سخت‌گیری می‌کند؛ مگر می‌خواهد امام جماعت انتخاب کند که یکی از شرایط را التزام عملی به اسلام قرار داده است. در پاسخ او باید گفت، مسئولیت و موقعیت نماینده مجلس، بسیار حساس‌تر از امام جماعت است
و احتمال ضرر رساندن فرد فاسق به مردم جامعه، بسیار بیشتر است.
عبدالحمید با اعتراض به بی‌عدالتی و تبعیض، بدون ذکر یک مصداق در این زمینه، مخالفین حکومت را بر حق خوانده و نظام را ظالم خواند؛ چنین انتقادی نسبت به تمام حاکمین قابل طرح است و گاهی برخی از انبیاء نیز با چنین اتهامی مواجه شده‌اند.
عبدالحمید در انتقاد به نظام عنوان کرد که اسلام به زنان احترام بخشید، اما جمهوری اسلامی، به آنان بی‌احترامی می‌کند؛ غیر از اینکه او بدون دلیل چنین سخنی گفته است، نظر اسلام نسبت به زنان را دقیقاً مخالف رفتار عُمر با آنان بیان کرده است.