آلوسی از علما و مفسرین مشهور اهل سنت با اینکه دلالت حدیث غدیر را به طور کامل نپذیرفته، ولی درباره این حدیث می‌نویسد: برای ما ثابت شده است که این حدیث را پیامبر اکرم (صلى‌الله‌عليه‌وآله) در حق أميرالمؤمنین (علیه‌السلام) بیان کرده‌اند.

سبط بن جوزی حنفی می‌گوید: «علمای تاریخ بر وقوع جریان غدیر اتفاق دارند و همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از صحابه و اعراب و ساکنین اطراف مکه و مدینه، 120 هزار نفر شرکت داشتند.»

ابن كثیر اشکال کرده که حدیث روزه 18 ذی حجه معادل 60 ماه روزه است، صحیح نیست؛ چون برای روزه ماه رمضان وارد شده که ثواب ده ماه روزه دارد و معقول نیست که ثواب یک روز بیش از ماه رمضان باشد؛ در پاسخ گفته می‌شود، پاداش مضاعف فضلی از سوی خداوند است که به افراد با تقوا تعلق می‌گیرد و متقین کسانی هستند که شعائر الهی را بزرگ می‌شمارند و عید غدیر از آن شعائر است.

خطبه غدیر از احادیث صحیح السندی است که دلالت بر خلافت امیرالمومنین (ع) دارد. از قسمتهایی که در این خطبه بیان شده، حدیث ثقلین است. قرآن و اهل بیت (ع) دو ثقل گرانبهایی هستند که دلالت بر خلافت الهی دارند. در حقیقت، قرآن خلیفه صامت و اهل بیت (ع) خلفای ناطقی هستند که از جانب خدا نصب شده‌اند و تمسک به آنان سبب رهایی از گمراهی می‌شود.

عده ای از علمای اهل سنت در منابع معتبر خود به شرح کامل خطبه غدیرخم پرداخته اند. در این خطبه شریف پیامبر (ص) با استفاده از کلماتی خاص به ولایت امیرالمومنین (ع) اشاره می کنند و بر همین اساس، صحابه با ایشان بیعت کردند؛ اما بعد از گذشت چند روز از نصب الهی امیرالمومنین (ع) عده‌ای عهد خود را شکستند و به دشمنی آشکار با حضرت پرداختند و خلافت ایشان را غصب کردند.

مروان حکم در زمان حکومتش در مدینه، همواره مشغول سب امیرالمؤمنین (ع) بود و به علت اینکه مردم پس از نماز عید، لعن امیرالمؤمنین (ع) را تحمل نمی کردند و متفرق می شدند، او خطبه نماز عید را قبل از نماز می‌خواند که مسلمانان حاضر باشند.