صلاحی مدعی است که تنها الهام و اشاره غیبیه‌ای که بر نورعلی تابنده واقع شده است فقط و فقط برای قطبیت وی بوده است ولی ما مدعی هستیم که آنچه بزرگان این فرقه به عنوان الهام و اشاره غیبیه برای تعیین جانشین مدعی آن هستند، چیزی جز یک فریب و دروغ نیست. چراکه موارد متعددی می‌بینیم که اقطاب اعتراف ‌می‌کنند که جانشینی‌ها از روی انتخاب شخصی بوده است نه اشاره غیبیه.

متصوفه خواب را در زمره کشف و شهود می‌دانند و به‌عنوان یکی از منابع حجیتی در تصوف مطرح است. ابن عربی حتی فصوص الحکم را که مدعی‌اند دربردارنده اسرار الهی است را برگرفته از کشف و شهودی می‌داند که در خواب برایش حاصل شده است. اما در روایات، استفاده از خواب و رؤیا برای امورات دینی به صراحت نفی شده است.

ابن عربی ادعا می‌کند که کتاب فصوص الحکم حاصل خواب او از پیامبر (ص) است. ابن عربی دسترسی و آگاهی پیدا کردن از حقیقت آن را خاص اهل الله و قیصری نیز آن را از اسرار الهی معرفی می‌کند ولی میرزای قمی به سرّالله و مخصوص اهل الله بودن این کتاب، چندین اشکال وارد کرده و از اساس، این ادعا را رد می‌کند.

با توجه به کهولت سن سید علیرضا جذبی و مساعد نبودن حال ایشان، صلاحی از همین حالا تلاش می‌کند لااقل بعد از جذبی بتواند به قطبیت این فرقه برسد. از این‌رو از همین حالا سعی دارد تا هر کسی را که گمان می‌کند شرایط و زمینه رسیدن به قطبیت را دارد و می‌تواند مانعی برای رسیدن به قطبیت در این فرقه باشد را به نحوی از سر راه خود بردارد. از همین رو یکی از پیروانش در نامه‌ای به رضا تابنده اتهامات زیادی را متوجه وی کرده است.

ادعای خواب دیدن خدا یا انبیاء الهی ازجمله پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است که دست مایه نقل کرامت برای بسیاری از متصوفه است. از این‌رو خواب دیدن ایشان پس از خواب دیدن حق تعالی، گرامی‌ترین خواب‌ها نزد صوفیه است. متصوفه برای حجت بخشی واثبات ادعای خواب دیدن پیامبر (ص) آن را به روایتی مستند می‌کنند و با تفسیر به رأی آن در پی اثبات ادعای خویش هستند.

مولوی به عنوان یکی از مشاهیر تاریخ تصوف در کتاب مثنوی خود به ماجرای شهادت حضرت علی (علیه السلام) به دست ابن ملجم پرداخته است. مولوی ابن ملجم را نه‌تنها از ملازمان و چاکران حضرت علی (علیه السلام) معرفی کرده بلکه ابن ملجم را آلت حق می‌داند و حتی ادعا می‌کند که حضرت به ابن ملجم گفته است که او را در آخرت، شفاعت نیز خواهد کرد!