از ویژگی‌های برخی فرق انحرافی، تحقیر علم و دانش حقیقی و معارف برگرفته از منابع و متون اصیل دینی و استفاده شده از عالمان و فقهای شایسته است. این فرقه‌ها که ازخودسازی و وصول به مقام حقیقت دم می‌زنند، خود را بی نیاز از التزام عملی به احکام دینی و بایسته‌های شرعی و تقلید از علمای دینی می‎دانند.

یاد مرگ موجب بیداری انسان و رغبت به آخرت می‌شود و حضور بر سر مزار مردگان یکی از عوامل یادآوری مرگ و عبرت‌ گیری است. برخی از پیروان اهل حق با حمله به این سنت پسندیده آن را تقلید از فرهنگ بیگانه می‌خوانند، این در حالی است که بزرگان این فرقه خود به زیارت مزار پیران یارسان اهتمام دارند.

برخی از پیروان فرقه اهل حق دو عامل سرسپاری و شرط اقرار را از عوامل مَحرم شدن زن و مرد دانسته و به همین جهت، وجود این دو عامل را مانع ازدواج برای زن و مرد و اولاد ایشان تا هفت پشت می دانند.

آموزه‌های فرقه اهل حق ریشه در دو عهد و پیمان دارد که از آنها به بیا و بس تعبیر شده و می‌توان این دو را قانون اساسی مذهبی اهل حق دانست. نخستین پیمان، پیمان ازلی که بین خداوند و هفتن صورت گرفته و پیمان دوم پیمان پردیوری است که بین سلطان اسحاق و شاگردان او انجام شده است.

آموزه های فرقه اهل حق به دلیل نداشتن مبنای دقیق عقلی و شرعی، عدم جامعیت و نداشتن قدرت پاسخگویی به مسائل جدید اعتقادی و عملی و همچنین وجود تناقضات و ابهام در آن ها، سرگردانی پیروان در انجام اعمال مذهبی و آئینی را به دنبال دارد.

در فرقه اهل حق عنوانی به نام روزه وجود دارد؛ اما در مورد آن، عقیده‌ای واحد و نظری منسجم یافت نمی‌شود. تعدادی از آنها همانند سایر مسلمانان، اهل روزه هستند؛ اما بخش اعظم آنان که اکثریت نسبی فرقه را تشکیل داده‌اند، یا روزه نمی‌گیرند و یا به گرفتن سه روز روزه مخصوص اکتفا می‌کنند.