عمان سامانی در کتاب گنجیة‌الاسرار، داستان جعلی زعفر جنی را مطرح کرده؛ در صورتی که اولین‌ بار این داستان در کتاب غیرمعتبر روضةالشهداء ملاحسین کاشفی نقل شده و به این خاطر، از نظر تاریخی قابل پذیرش نیست.

یکی از ویژگی هایی که برای اقطاب صوفیه ذکر کرده اند، علم الهی داشتن آنهاست، در صورتی که در موارد مختلف به اثبات رسیده است که اقطاب صوفیه از مطالب علمی ساده بی خبر هستند چه رسد به داشتن علوم الهی و دانستن راهای سلوک؛ برای نمونه می توان از جهل نورعلی تابنده به نادرست بودن جمله مشهور ان الحیاة عقیده و جهاد اشاره کرد که ازحیث سندی و معنایی با روح تعالیم قرآنی سازگار نمی باشد.

یکی از مشهورترین عیاراتی که در میان خواص و عوام بیان می شود، عبارت الطُّرُقِ اِلَی الله بَعَدَدِ نُفُوسِ الْخَلٰایِقْ است که بعضی ها گمان می کنند از معصومین(ع) صادر شده است؛ در صورتی که در منابع معتبر حدیثی به حضرات معصومین (ع) منسوب نیست.

ابن عربی یکی از شخصیت هایی است که قضاوت های متفاوتی در مورد او شده است. بهترین راه، بررسی اندیشه های او است. یکی از اندیشه های او این است که از بین زنان فقط دو تن به کمال رسیده اند و آنها عبارت هستند از حضرت مریم(س) و آسیه و نامی از حضرت فاطمه زهرا(س) نمی آورد. این اندیشه او برخلاف روایات معتبر موجود در کتاب های اهل سنت و شیعه می باشد.

صوفیان فرقه گنابادی ادعا می کنند که اقطاب ایشان دارای مقام ولایت و علم غیب هستند. اما دروغ بودن این ادعا با کوچک ترین پرسش علمی از این اقطاب، روشن خواهد شد.

یکی از انحرافات متصوفه، اعتقاد صلح کلی آنهاست که البته برای این اعتقاد خویش دلایلی نیز ذکرمی کنند. نورعلی تابنده در سخنرانی خویش برای تایید این مسئله، به داستانی از زندگی حضرت موسی (ع) تمسک کرده و آن را دلیل بر مدعای خویش می دانست. در صورتی که آن داستان در هیچ یک از منابع حدیثی، بیان نشده است و باید دانست که معنای آن با آیات قرآن متعارض است به همین دلیل برای ما قابل پذیرش نیست.