حادثه جانسوز کربلا مهمترین واقعه ای است که از صدر اسلام تاکنون سبب شده تا مرز بین حق و باطل به طور کامل مشخص باشد؛ اما مفتیان وهابی ادعا کرده اند که امام حسین (ع) قصد بیعت با یزید داشتند. در پاسخ باید گفت، در منابع روایی اهل سنت و شیعه کلماتی از امام وجود دارد که نشان از پذیرش جنگ و عدم بیعت است.

مفتیان وهابی با بیان بدعت دانستن اطعام در مراسم عزاداری، فتوای حرمت برای آن صادر کرده اند؛ در حالی که یکی از سنت های نیکو در میان مسلمانان، اطعام در مراسم عزاداری بود. علاوه بر علمای شیعه، محدثین و مورخین اهل سنت نیز روایاتی نقل کرده‌اند که دلالت بر اهمیت این کار و این سنت حسنه دارد.

از شبهات وهابیون، چرایی عظمت خاک مطهر کربلا است؛ آنان معتقدند که خاک کربلا هیچ برتری بر دیگر زمین ها ندارد و این اعتقادی بی اساس است. در پاسخ باید گفت، ائمه (ع) در روایات معتبر و صحیح السند به برتری خاک کربلا بر دیگر زمین ها اشاره کرده‌اند و در نماز که مهمترین عبادت است، بر روی این خاک سجده می کردند که نشان از عظمت این خاک دارد.

مفتیان وهابی با ایجاد شبهه پیرامون حادثه جانسوز عاشورا مدعی شده اند، اگر امام حسین (ع) صاحب کرامت بود، چرا در کربلا باران نبارید و ایشان تشنه کام به شهادت رسیدند؟ در پاسخ باید گفت، قطعاً امام صاحب کرامت بود و در صورت دعا، حتماً اجابت می‌شد؛ اما خداوند سنت امتحان و آزمایش را برای بندگان خود قرار داده و اهل بیت (ع) نیز از آن مستثنا نیستند.

از شبهاتی که نسبت به چرایی قیام سیدالشهداء (ع) مطرح می کنند این است که اگر امام حسین (ع) علم غیب داشت، به چه دلیل به کربلا رفت؟ بر اساس اعتقاد شیعیان، امام حسین (ع) با توجه به علم غیبشان و اطلاع از شهادتشان، باز به کربلا رفته، به شهادت می‌رسند؛ پاسخ این است که ادای وظیفه مهمترین وظیفه امام بود.

پوشیدن لباس سیاه در مصیبت سید الشهداء (ع) مستحب است و شیعیان هر سال با فرارسیدن ایام محرم، به نشانه عزاداری سیاه پوش می شوند؛ اما مفتیان وهابی شبهه می‌کنند که اهل بیت (ع) پوشیدن آن را حرام می‌دانستند. با بررسی منابع شیعه مشخص می‌شود، فراعنه زمان امیرالمومنین (ع) سیاه پوش بودند و حضرت نهی از پوشیدن آن لباس کرده‌اند.