مفتیان وهابی با ایجاد شبهه پیرامون حادثه جانسوز عاشورا مدعی شده اند، اگر امام حسین (ع) صاحب کرامت بود، چرا در کربلا باران نبارید و ایشان تشنه کام به شهادت رسیدند؟ در پاسخ باید گفت، قطعاً امام صاحب کرامت بود و در صورت دعا، حتماً اجابت می‌شد؛ اما خداوند سنت امتحان و آزمایش را برای بندگان خود قرار داده و اهل بیت (ع) نیز از آن مستثنا نیستند.

از شبهاتی که نسبت به چرایی قیام سیدالشهداء (ع) مطرح می کنند این است که اگر امام حسین (ع) علم غیب داشت، به چه دلیل به کربلا رفت؟ بر اساس اعتقادات شیعیان، امام حسین (ع) با توجه به علم غیب شان و اطلاع از شهادت شان، باز به کربلا می‌رود و به شهادت می رسند. در پاسخ باید گفت، ادای وظیفه مهمترین وظیفه امام بوده است.

برگزاری مجالس عزا برای اولیاء الهی یکی از انواع تعظیم شعائرالله است. بر اساس اعتقادات شیعه برگزاری مجالس عزاداری برای واقعه جانسوز عاشورا، از مهمترین ارکان ولایت پذیری شیعیان است. اگرچه مفتیان وهابی با توهین به شیعیان، این عمل را به نوعی نشانه شرک و کفر معرفی می‌کنند؛ اما جالب آنجاست که در منابع معتبر روایی آنان، به عزاداری عایشه و مردم مدینه اشاره شده است.

واقعه غدیر در کتب فریقین به صورت مختصر یا مفصل، در احادیث صحیح و حسن بیان شده است. در بسیاری از کتب اهل سنت این حدیث نقل شده و مؤلف یا محققین این کتب، به صحت حدیث اعتراف کرده‌اند.

مفتیان وهابی ادعا کرده اند که در غدیرخم خلیفه دوم اهل سنت، امیرالمومنین (ع) را از خلافت الهی خود مطلع ساخت. آنان می گویند اگر شیعیان معتقد بر انتصاب امیرالمومنین (ع) در غدیر هستند، می‌توانند بپذیرند که خلافت، توسط عمر به حضرت اطلاع رسانی شده است و تمام شیعیان مدیون این کار خلیفه دوم هستند؟ برفرض قبول، وهابیون باید بگویند که خلیفه دوم اهل سنت، پای بیعت با امیرالمومنین (ع) ایستاد یا بیعت شکست؟

یکی از کلمات نورانی رسول خدا (ص) که در منابع اسلامی به کثرت مشاهده می شود، جمله معروف (من کنت مولاه فعلی مولاه) است. بر اساس اعتقاد شیعیان این جمله به معنای سرپرستی و جانشینی تفسیر و معنا می شود، اما هنگامی که وهابیون به این جمله می‌رسند، معنای آن را به دوستی تغییر می‌دهند. جالب آنجاست که در منابع معتبر روایی اهل سنت، خلفای اهل سنت با استفاده از لفظ ولی، خود را جانشین رسول خدا (ص) معرفی کرده‌اند.