مودت اهل بیت (علیهم‌السلام) مزد رسالت پیامبر خداست که بر تمامی مسلمانان ادای آن واجب است. ابراز زبانی به تنهایی کفایت نمی‌کند و باید هر مسلمانی با عمل خود، مودتش نسبت به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را اعلام کند. این در حالی است که حب امام حسین (علیه‌السلام) هم‌چون حرارتی در قلب هر انسانی موجود است و مصداق آن به طور خاص، در روز اربعین و در طریق‌الحسین (علیه‌السلام) نمود پیدا می‌کند. هر سال بیستم ماه صفر، علاوه بر شیعیان، اهل سنت و حتی مسیحیان نیز به اجتماع عظیم حسینی در کربلا با پای پیاده ملحق می‌شوند.

زمانی که مردم دنیا به مطالعه علت پیاده‌روی اربعین می‌پردازند، حقیقت برای جامعه جهانی به خصوص جامعه اهل تحقیق دنیا آشکار شده و پی به حقیقتی می‌برند که دین اسلام دینی برای دفاع از انسانیت و مظلومان و همچنین دینی برای تکامل انسانیت است و شخصیت‌هایی مانند امام حسین (علیه‌السلام) برای احیای این دین حاضر شدند که جان و مال و اولاد خود را در این راه فدا کنند.

حدیث سِلسِلَةُ الذَّهَب، حدیث قدسی منقول از امام رضا (علیه‌السلام) در باب توحید و شروط آن است. امام این حدیث را هنگام عبور از نیشابور به طرف مرو بیان کرد. سلسله سند حدیث، همگی امامان معصومند تا به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و سرانجام به خداوند می‌رسد؛ این یکی از دلایلی است که حدیث را «سلسلة الذهب» به معنای «زنجیرۀ زرّین» توصیف کرده‌اند.

در میان اهل بیت پیامبر، دو امام معصوم، امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) توانستند در فرصتی که در زمان حیاتشان، توسط خلفای غاصب و حکومت ظالم به‌وجود آمده بود، بهره کافی ببرند و شاگردانی تربیت کنند، که کسی را یارای مقاومت در برابر مناظرات و مباحثات علمی در برابر آنان نبود.

عبدالحمید خلاف مذهب خود که اقامه نماز عید فطر را نیازمند اذن حاکم اسلامی می‌داند، مانند سال‌های قبل خود، عید فطر را مطابق عید عربستان اعلام کرد و به جای این‌که بگوید طبق مبنای ما عید عربستان برای ما نیز عید است، گفته ما افرادی داریم که چشمانی قوی‌تر از تلسکوپ‌ها و دوربین‌‌ها دارند و با این‌که امکان رؤیت ماه با چشم مسلح نبوده، این افراد ماه را دیده‌اند که موجب مضحکه کاربران فضای مجازی شده است.

شهادت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به دست شقی ترین مردم آخرالزمان یعنی ابن ملجم مرادی، از بزرگترین حوادث تلخی شمرده می شود که بر امت اسلامی تحمیل شده است. عده ای با خیال واهی ادعا کرده اند که حضرت در سخنان خود و در وصیتی که به اطرافیان خود فرموده‌ اند امر به بخشودگی و گذشت از قصاص را داده اند. این در حالی است که بر اساس مستندات تاریخی و روایی، انتساب این ادعا به امیرالمؤمنین (علیه السلام) صحیح نیست.