به گفته تاریخ، حضرت خدیجه (سلام الله علیها) یکی از چهار زن برگزیده الهی معرفی شده است. چرا که علمای اهل سنت مانند آلوسی در کتاب خود (روح المعانی، ج3،ص155) و سیوطی ذیل این آیه «وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى نِساءِ الْعالَمینَ.[آل عمران/42] و زمانی که ملائکه الهی گفتند ای مریم! خداوند تو را برگزید و پاک نمود، و تو را بر زنان عالم و برتری داده است.» روایتی را ذکر کرده‌اند که: «چهار زن سرور زنان جهان هستند، که عبارتند از مریم، آسیه، خدیجه، فاطمه (علیهم السلام).» و خدیجه یکی از این چهار زن است، زنی که به گفته پیامبر اکرم از صادقان و سابقان اول، وزیر بر دین خدا، معاون در این راه سخت و پرفراز و نشیب که با اموال و دارایی خود، مایه‌ی آرامش پیامبر خدا گردید ... و رحلتش از بزرگ‌ترین مصیبت‌هایی بود که بر قلب و روح پیامبر اکرم نشست و حضرت را داغ‌دار نمود و با هیچ چیز دیگری جبران نشد...(شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج13 ص208)
به خاطر این صفات و روحیات بالا، و پاک منشی او و سالار بودن او میان قبیله‌ی بزرگ قریش بود که او متمایز از زنان دیگر می‌شد، زرقانی در کتاب خود می‌نویسد: «او سرور زنان قریش نامیده شده بود.»

پی‌نوشت:

تفسیر روح المعانی، آلوسی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج3 ص155.
«اربع نسوة سادات عالمهنّ، مریم بنت عمران، آسیه بنت مزاحم، خدیجه بنت خویلد، فاطمه بنت محمد.» درالمنثور، سیوطی، مکتبة آیه الله نجفی مرعشی، قم، ایران، ذیل ایه 42 سوره آل عمران.
شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج13 ص208.
«و کانت تسمّی سیدة نساء القریش.» شرح مواهب، زرقانی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، منشورات محمد علی بیضون، ج1 ص199.