عبدالحمید که هر هفته به دنبال سوژه جدید برای ادامه اعتراضات خود است، شبهه‌ای قدیمی جهت طرح در این هفته را از اتاق فکر خویش، دریافت کرد و آن اعدام‌های سال 67 بود. ازآنجاکه او نتوانست خوب آن را مطرح کند، رسانه‌های معاند، حواشی مربوط به این شبهه را نیز پخش کردند. وی این اتفاق را ضربه به اسلام دانست، درحالی‌که برای دفع توطئه علیه نظام اسلامی، راهی جز آن نبود.

اگر مذهب ما برای عزاداری، دست ما را نبسته بود، برای امام حسین (علیه‌السلام) شدیدتر از شیعیان عزاداری می‌کردیم. ما باید با اخوت و برادری، مسیر امام حسین (علیه‌السلام) را ادامه دهیم.

واقعه‌ی عظیم عاشورا و نهضت الهی امام حسین (ع) ماموریتی الهی بود که به بهترین وجه علیه طاغوت زمان صورت گرفت؛ اما باید گفت این قیام به قدری مورد توجه پروردگار عالم قرار دارد که حتی خاک سرزمین محل شهادت سیدالشهداء (ع) و یاران باوفایش نیز اهمیت فراوانی دارد، و علاوه بر علمای شیعه، محدثان اهل‌سنت نیز به عظمت خاک کربلا در بیان رسول خدا (ص) اعتراف کرده‌اند.

عده قلیلی از علمای اهل سنت، هر هفته با عبدالحمید دیدار کرده و از مواضع او حمایت می‌کنند. در این جلسات به حادثه مهر 1401 زاهدان می‌پردازند و مجازات آمران و عاملان این حوادث را خواهانند؛ در حالی که در این جریان، اگر قصوری متوجه نظام بوده، جبران شده است؛ برخورد و مجازات عوامل مسجد مکی نیز که در رخ دادن این جریان بی‌تأثیر نبودند، با این جلسات نمایشی به حاشیه نخواهد رفت.

در منابع حدیثی شیعه، در اهمیت روزه روز عید سعید غدیر آمده که روزه این روز، معادل روزه تمام عمر دنیا و نیز معادل صد حج و صد عمره مقبول است؛ در کتب اهل سنت نیز روایتی در اهمیت روزه این روز آمده وعلمای اهل سنت نقل کرده‌اند که هر كس روز 18 ذی حجّه را روزه بگیرد، براى او روزه شصت ماه نوشته می‌شود.

عبدالحمید که علما را در تقابلش با نظام اسلامی، همراه نمی‌بیند، به آنان اتهام می‌زند که چون حقوق‌بگیر دولت شده‌اید، از دولت شکایت نمی‌کنید و به حکومت سفارش می‌کند به علما حقوق ندهید و آنان را به خود وابسته نکنید؛ از طرف دیگر ادعا کرده که هیچ کمک دولتی برای مسجد خود و اداره آن و هزینه‌های شخصی‌اش نگرفته و نمی‌گیرد که این کلام توهین به شعور مخاطبان است!