اعتقادات
چگونه پیامبرنمای بهائیت می تواند آثار سرشار از غلط خود را به عنوان اعجاز و منبع وحی الهی معرفی کند، اما آنها را نیازمند اصلاح بشری بداند؟! مگر این پیشوایان بهائیت نبودند که حتی از یک غلط رقبای خود نگذشته و آن را دلیل بر کذب و بطلان ادعاهایش معرفی می کردند؟!
پیامبرنمای بهائی با استناد به جبر خدای تعالی، ناتوانی خود بر ارائه معجزه را به تغییر خواست خداوند تعبیر می کند؛ اما چگونه پیامبرنمای بهائیت می‌تواند ادعای ارتباط خارق العاده داشته باشد و از انجام آن ناتوان باشد؛ چگونه می‌تواند دلیل معجزه را برای خود رد کند و در جایی دیگر ادعای اعجاز آیاتش را داشته باشد؟!
فرقه ای که به زور سرنیزه استعمار هم نتوانست موفقیت چندانی در دنیا کسب کند، مدعی می شود اسلام به واسطه شمشیر و خود به واسطه گفتمان گسترش یافته است! اما اگر به راستی کلام و منطق بهائیت تا این حد نافذ است پس چرا پیشوایان بهائی حتی از مناظره پیروانشان با مخالفین آگاه بهائیت نهی کرده اند؟!
پیشوایان بهائیت از انکار وجود خارجی شیطان شروع کرده، در مواردی وجودش را پذیرفته و عقاید اسلامی در خصوص آن را تکرار کرده و در نهایت شیطان را زناکار با مادر مخالفین بهائیت معرفی کرده اند!
در باور بهائی فطرت یا سرشت انسان ها به ذاتی و اکتسابی تقسیم شده و فطرت اکتسابی افراد تنها در صورت ایمان به بهائیت پاک دانسته شده است. لذا کسانی که بهائیت را نپذیرند، پست فطرت و با بدترین القاب خطاب شده اند. این در حالیست که فرقه بهائیت ادعای ابداع آموزه وحدت عالم انسانی و تساوی بشر بدون توجه به ایمان و کفر افراد را دارد.
بهائیت که به اشتباه، تداوم فیض الهی را لازمه نزول مستمر پیامبران و ادیان جدید می دانست؛ در جایی از اساس، وجود موعودی پس از خود را رد کرده و در جایی دیگر، تاریخی برای موعود پس از بهائیت اعلام می کند که حتی تصور آن هم ممکن نباشد!
مزدور رسانه ای بهائیت در حالی علت دشمنی علمای شیعه با بهائیت را مخالفت این فرقه با قشر روحانیت در ادیان و برچیدن خمس و زکات عنوان کرد که بهائیت خود دارای قشر روحانی است و با تغییر نام از پیروانش خمس و زکات دریافت می کند! در واقع باید پرسیده می شد که علت دشمنی تاریخی بهائیت با علمای شیعه در ریختن خون و سب و لعن ایشان چیست!
عبدالبهاء با استدلال بر کف بینی و رنگ و لعاب دینی دادن به دکان شیّادان، از یک سو بر خلاف نصّ دین الهی سخن گفته و از سویی دیگر شعار تطبیق دین با علم و عقل بهائیت را زیر پای نهاده است. اما به راستی چگونه پیشوای بهائیت تصریح خداوند در قرآن و لسان معصومین (علیهم السلام) به وجود جنّ را خرافات می پندارد اما در عوض به تأیید مجهولات می پردازد!
عبدالبهاء در حالی به عنوان پیشوای الهی به استدلال بر تأیید کف بینی پرداخته که پیشوایان الهی از میزان صحت، آموزش و بکارگیری طالع بینی به شدت رد و نهی کرده اند. از طرفی عبدالبهاء چگونه می تواند سخن خود را با تردید به پایان برد در حالی که کلام و علم قطعی، از نشانه های عقلی شناخت پیشوایان الهی است!
با مطالعه خطبه و حدیث متواتر پیامبر اکرم (ص) در غدیر خم، در می یابیم که بر خلاف دین سازی پیشوایان بابی بهائی، ایشان نه تنها کمترین اشاره ای به نزول پیامبران پس از اسلام نداشته اند، بلکه حضرت مهدی (عج) را از اولاد خود و آخرین حجت الهی بر زمین معرفی فرموده اند.
پیامبر اکرم (ص) در خطبه غدیر، به یک سری از صفات و اقداماتی که توسط مهدی موعود تحقق می پذیرد، از جمله چیره شدن بر ادیان، انتقام گیری از ستمکاران، خونخواهی اولیای خدا و... اشاره فرموده اند. با بررسی زندگی مهدی دروغین بهائیت در می یابیم که هیچ کدام از این پیش بینی ها توسط او تحقق نیافته است.
پیامبر اکرم (ص) در خطبه غدیر، علمی الهی و نامتناهی را برای حضرت مهدی (عج) ذکر فرموده است. این در حالیست که با در نظر داشتن جهل و علم ستیزی مدعی دروغین مهدویتِ بهائیت، یقین پیدا خواهیم کرد که باب، مهدی موعود مورد نظر پیامبر(ص) نیست.
بنابر حدیث غدیر، امام مهدی (علیه السلام) آخرین حجّت الهی است. این خود ادعای پیامبری دین ساز بهائیت که ادعا دارد پس از امام زمان (قلابی) آمده را رد می کند. بهائیان در ادامه، اعتقاد به رجعت را به عنوان نقضِ آخرین حجت بودن حضرت مهدی (ع) ذکر می کنند. این در حالیست که از یک سو رجعت به معنای بازگشت خود گذشتگان است نه حلول و تناسخ و از سویی دیگر رجعت معصومین (علیهم السلام) تحت حجیت امام زمان (علیه السلام) خواهد بود؛ نه به عنوان آورنده دینی جدید و حجتی مستقل تا آخرین بودن امام زمان (ع) نقض گردد!
پیامبرخوانده بهائی با انکار معجزات پیامبران الهی مدعی شد که شبه آیاتش به تنهایی می تواند دلیل حقانیت او قرار گیرند! اما اگر چنین بود پس چرا خدای تعالی از آیات و معجزات، به عنوان دو دلیل توأمان یاد کرده است؟! از طرفی، حتی اگر آیات به تنهایی دلیل حقانیت مدعیان پیامبری باشد، آیا سیاه مشق ها و متون اصلاح شده بهاء، از چنین قابلیتی برخوردارند؟!