وصیت
یکی از ادله اثبات ادعای دروغین احمد اسماعیل بصری، حدیث وصیت است، در حالی‌که استدلال احمد و پیروانش مستحکم نیست و اشکالات فراوانی دارد.
شیخ حبیب سعیدی یکی از مبلغین یمانی، دلیل اصرار احمد اسماعیل بر ادعاهای خود را، درخواست حضرت مهدی (علیه‌السلام) بیان می‌کند، در حالی‌که هیچ دلیل و شاهدی بر مدعای خود نداشته و تنها شاهد این درخواست حضرت از او، خود احمد است.
اشکالات اساسی و جدی به بنیان فکری فرقه احمد اسماعیل بصری(حدیث الغیبه) می توان وارد کرد و اما آن ها در مقابل این اشکالات قادر به پاسخ گویی نیستند و با نادیده گرفتن این اشکالات سراغ تأویل و توجیه می روند.
واضح است که مقصود در روایت سلیم مورد اول می باشد و منظور مولانا حجه بن الحسن العسکری (عج) می‌باشند و این افضلیت ناظر به وجهی از مقامات ایمه (ع) نسبت به یکدیگر می باشد.
حدیث موسوم به وصیت هیچ گونه دلالتی بر احمد اسماعیل بصری ندارد و یکی از شروط مهم این است که وصیت معروفه باشد، یعنی مصداق وصیت در بین مردم شناخته شده باشد و در این صورت است که وصیت یکی از راه های شناخت حجت خدا و دلیلی بر حجت خدا است.
احمد اسماعیل بصری در کتاب «وصیت مقدس» چندین و چندین صفحه را به این اختصاص داده است که: «الوصیة لا یدّعیها الا صاحبه. هر کس که وصیت را مدّعی شد، همو امام است» اشکال اول: در روایات مدعیان دروغین که احتجاج به وصیت پیامبران سلف کردند موجود است. اشکال دوم؛ در حال حاضر کسانی هستند که به همان روایت احتجاجی احمد (موسوم به وصیت) برای امامت خودشان استناد کرده‌اند.
یکی از مشکلاتی که ما در مواجهه با اتباع مدعیان دروغین روبرو هستیم، دیکته‌هایی هستند که به آن‌ها می‌کنند و به نوعی مغز آن‌ها را شست‌و‌شو داده و دیگر ذهن آن‌ها ظرفیت ایجاد مطلبی دیگر در خود را ندارد. اتباع احمد بصری نیز از این امر مستثنی نبوده و گرچه مطالب ما را به طور واضح می‌فهمند و اشکالات را دقیق می‌دانند ولی حاضر به قبول نیستند.