شاه، هم بحرین را از دست داد، هم ابوموسی را. چه اینکه در قرارداد 1971، حکومت پهلوی نه تنها حق مالکیت امارات بر بخشی از جزایر سه گانه را پذیرفت بلکه در قرارداد مذکور اقرار کرد که ایران "جزیره ابوموسی" را تحت "اشغال" دارد. (Within the agreed areas occupied by Iranian troops) که این لفظ occupied به معنی «در اشغال داشتن» و «اشغال کردن» است.

در سال 1320 روس‌ها از شمال و انگلیسی‌ها از جنوب و غرب به ایران حمله کردند. اما متأسفانه ارتش رضاشاه ظرف چند ساعت متلاشی و پرسنل آن فرار کردند. حکومت رضاشاه حتی یک روز هم نتوانست در برابر اجنبی مقاومت کند و ایران ظرف چند ساعت به اشغال متفقین درآمد.

رضاشاه در 17 دی 1314 حجاب را برای بانوان ممنوع کرد. یعنی بی‌حجابیِ اجباری! او حتی برای مردان هم کلاه شاپو (کلاه فرنگی) را اجباری کرد. که با اعتراض مردم مواجه شد. حتی در مشهد کار به تحصن در مسجد گوهرشاد کشیده شد که به دستور رضاشاه، دژخیمان پهلوی مردم را به گلوله بستند و چند هزار نفر به شهادت رسیدند. خوب باید پرسید چرا این عزیزان به رضاشاه اشکالی نمی‌گیرند؟

شاه در دهه 40 به سفر حج رفت و طبق شریعت اسلام، مناسک حج را به جا آورد. حال جا دارد از کسانی که مسلمانان را به صِرف دلبستگی به اسلام، مورد اهانت قرار می‌دهند و آنان را «عرب پرست» می‌نامند، بپرسیم: احیاناً این سفر شاه، طبق منطق خودتان، عرب پرستی نبود؟! اصلاً چرا شاه پول سفر حج را به فقرا و نیازمندان نداد؟!