غصب خلافت٫ از نگاه امیر المومنین٫ شیعه
تاریخ مملو از ظلم هایی است که بر بندگان صالح و اولیاء خدا رفته است. وقتی به سخنان جانسوز امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) نگاه می کنیم، به اوج مظلومیت آن حضرت پی می بریم. و به جرأت می توان گفت که مولا علی(علیه السلام) اول مظلوم عالم است چرا که با تمام سفارشات نبی خدا، او را از حقوق اولیه اش و جانشینی برحقش محروم کردند.
معاویه بن ابی سفیان و خاندان او شجره ملعونه‌ای هستند که خداوند و پیامبرش این خاندان خبیث را لعن کردند. او نه قبل از اسلام و نه بعد از اسلام هیچ فضیلتی که آن را از دیگران متمایز کند نداشت. و کسانی هم که به این جرثومه فساد و تباهی علاقمند هستند، فقط به خاطر جهل و نادانی خود سنگ افرادی مثل او را به سینه میزنند و مورد لعن خدا در قرآن و پیامبر اکرم در روایات قرار می‌گیرند و شریک او می‌باشند
شعرا با اشعار زیبا، واقعیات تاریخ را به رشته‌ی تحریر در آوردند و برای آیندگان به یادگار گذاشتند، اما افراد مغرض که در عقیده و عمل مخالف پیامبر و اهل بیت بودند، در این بین کم نبودند؛ اما از جایی که حق همیشه تجلی می‌کند، در اشعارشان خواسته یا ناخواسته وقایعی را ذکر کردند، که دوست و دشمن را به تحسین واداشتند.
علاقه مردم ایران نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) سابقه دیرینه‌ای دارد، به همین سبب دشمنان ایشان که تاب تحمل این علاقه را نداشتند، با استناد به برخی منابع تاریخی بر آن شدند تا شبهه حضور حسنین را در فتح ایران مطرح کرده و ایشان را در قتل عام ایرانیان مجرم معرفی نمایند، و از این حضرات چهره‌ای خشن معرفی کنند.
عثمان خلیفه سوم به ناحق بر منصب خلافت تکیه زد. او هم با وجود شخصیتی مانند حضرت علی (علیه السلام) و نادیده گرفتن فضائل بی‌شمار آن حضرت و به خاطر هوا و هوس دنیایی خود چند صباحی بر مسلمانان حکومت کرد و در نهایت به خاطر بی‌کفایتی خود به دست مسلمین کشته شد. او نسبت به فضائل حضرت علی (علیه السلام) اقرار و اعتراف دارد.
حقیقت این است که حضرت امیرالمومنین علی(علیه السلام) هیچگاه خلافت و ولایت خلفاء را قبول نکردند و تا آخر عمر خود آنها را مورد انتقاد قرار داد و از حق مغصوب خود صحبت کرد. ایشان قایل بود که خلافت حق اوست و خلفاء آن را به غارت بردند. پس یقیناً هیچ رابطه دوستی هم، بین ایشان و خلفاء غاصب حقشان وجود نداشت. چون این ادعا شبیه این است که کسی...