تساوی حقوق
در باور بهائی فطرت یا سرشت انسان ها به ذاتی و اکتسابی تقسیم شده و فطرت اکتسابی افراد تنها در صورت ایمان به بهائیت پاک دانسته شده است. لذا کسانی که بهائیت را نپذیرند، پست فطرت و با بدترین القاب خطاب شده اند. این در حالیست که فرقه بهائیت ادعای ابداع آموزه وحدت عالم انسانی و تساوی بشر بدون توجه به ایمان و کفر افراد را دارد.
در تبلیغات بهائیت، مساوات و برابری میان بشر، از آموزه‌های پیشوایان این فرقه معرفی می‌شود. این در حالیست که پیشوایان بهائی بر خلاف این شعار، تساوی انسان‌ها را از جهات مادی و معنوی محال دانسته‌اند. با این حال، چه توجیهی برای این تناقض گویی‌های پیشوایان بهائی، غیر از تمسک به دروغ و عوام‌فریبی برای پیشبرد تبلیغات‌شان وجود دارد؟!
مبلّغان بهائی یکی از تعالیم پیشوایان خود را برابری و برادری کامل میان انسان‌ها معرفی می‌کنند. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، پیامبرخوانده‌ی بهائی از یک‌سو غیربهائیان را سنگ‌ریزه و پست دانسته و از سویی دیگر در حکمی، غیربهائیان را محروم از ارث بهائیان نموده است. با این حال آیا ادعای تساوی، چیزی جز شعار فریبنده در این فرقه است؟!
ادعای تساوی حقوق زن و مرد در آیین زرتشتی- برای هر پژوهشگر خردمندی به یک شوخی شبیه است تا واقعیت. چه اینکه در آیین زرتشت، زن موجودی از نسل اهریمن محسوب می‌شود و در شریعت زرتشتی نیز زنان بارها مورد تحقیر و توهین قرار گرفته اند. اما جالب است بدانیم که در گاتها نیز رابطه‌ی میان زن و شوهر، به گونه‌ای خاص تعریف شده است ...