ولی نعمت عالم هستی، امام رضا (علیه‌السلام)، شخصیتی الهی است که حلقه‌ی وصل ما بین رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و وجود با عظمت صاحب الزمان (عجل‌الله‌فرجه) محسوب می‌شوند و باید دانست شیعیان ایشان همان کسانی هستند که اعتقاد به دوازده امام بر حق، یعنی اوصیای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را دارند؛ در حالی که بقیه‌ی فرق و مذاهب از این اصل دور هستند.

یکی از سبک‌ها و ویژگی‌های خاص شبه‌جنبش‌های معنوی استفاده از واژه‌ها و کلمات جذاب است که غالب مخاطبان آن‌ها به این کلیدواژه‌ها نیاز دارند تا به درد و رنج خود پایان دهند. این الفاظ بعضاً چنان جذابیت دارد که حتی افرادی که دغدغه‌ای در آن موضوع ندارند را نیز به سمت خود می‌کشاند. یکی از این الفاظ، شفابخشی و شفا دهی است.

«مشهد قلی» معادل فارسی آن عبدالرضا و غلامرضا است. در بین دختران نیز اسم‌هایی مثل «مشهد بی‌بی» و «مشهد تاج» را مشاهده می‌کنید که به واسطه توسل و زیارت امام رضا (علیه السلام) به خانواده‌هایشان عطا شده‌اند. به طور کلی این اسامی نشان‌دهنده آن است که اهل سنت حرمت ویژه ای برای امام رضا (علیه السلام) و سایر امامان قائل هستند.

محمد بن مومل می‌گوید: با ابن خزیمه امام اهل حدیث و ابوعلی ثقفی و گروهی از مشایخ، جهت زیارت قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام)  به مشهد رفتیم، هنگامی‌که به زیارت امام رضا (علیه السلام)  شرفیاب شدیم، چنان تواضع، تعظیم و تضرعی از ابن خزیمه در برابر قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام)  مشاهده کردیم، که شگفت‌زده شدیم.

هنگامی‌که امام رضا خواستند از شهر نیشابور خارج شوند، تعداد زیادی از مردم نیشابور که در آن دوران از اهل سنت بودند، اطراف امام رضا را گرفتند و از حضرت خواستند که برایشان حدیثی بگوید. حضرت نیز به نقل از پدرانش از پیامبر به نقل از جبرئیل و خداوند فرمود: کلمه «لااله الا الله» حصار من است هر کس وارد حصار من شود، از عذابم در امان است.

ابن حبان شافعی از علمای قرن چهارم هجری در رابطه با زیارت امام رضا می‌نویسد: من به‌دفعات قبر امام رضا (علیه السلام) را زیارت کرده‌ام، زمانی‌که در طوس بودم هر مشکلی برایم رخ می‌داد، قبر علی بن موسی‌الرضا را (درود خدا بر جدش و خودش باد) زیارت و برای برطرف شدن مشکلم دعا می‌کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می‌شد.