احمد بن حنبل
قرائت قرآن در کنار قبورِ اموات، امری رایج بین مسلمانان است که جهت بهره‌مندی میت از این تلاوت صورت می‌پذیرد، با توجه به اینکه این فعل، منافی با سنت رسول الله (صلیاللهعلیهوآله) نبوده، بلکه مشتمل بر ثواب برای میت نیز هست، از این‌رو انجام آن جایز است و کسی حق بدعت دانستن آن را ندارد.
تبرک به قبر پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) امری مشروع است که وهابی‌ها به مقابله با آن پرداخته و کتاب‌های زیادی را در رد آن نگاشته‌اند، افزون بر اینکه در فضاهای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای نیز به نقد این عمل روی آورده‌اند؛ در حالی‌که در سیره مسلمانان اهل سنت آمده که به احمد بن حنبل تبرک می‌جستند و وهابی‌ها هیچ نقدی به این عملکرد ندارند.
کسانی‌که شیعیان را متهم به غلو زیاده‌گویی نسبت به پیشوایان خود معرفی می‌کنند، با غفلت از مسئله غلوی که به شیعیان نسبت می‌دهند، احمد بن حنبل را ملاک و معیار برای ورود و خروج در دین قرار داده‌اند و در مورد وی می‌گویند: «بغض و دشمنی با احمد بن حنبل، نشانه خروج از دین است.»
دین مبین اسلام شاخصه‌هایی را برای ارزیابی عمل بندگان در حوزه دین بیان داشته که با آن بتوان میزان ایمان و درجه خلوص مسلمانان با آن سنجید. پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) دوستی و دشمنی برای خداوند باری تعالی را ملاک برای این مهم قرار داده است.
غلو در امور دینی به معنای زیاده‌روی کردن در علم و دانش افراد و بالا بردن مقام و منزلت ایشان فراتر از حد واقع را گویند که البته از نظر کلیه فرق اسلامی مذموم و ناپسند است و همگان بر این اعتقادند که نباید کسی را از حد خودش فراتر دانست.
احمد بن حنبل به یحیی بن معین گفت چرا از عبیدالله بن موسی زیاد روایت نقل می‌کنی؟ و حال آنکه او از معاویه بدگویی می‌کرد؟ من از او روایت نقل نمی‌کنم. تو هم نقل نکن. یحیی بن معین در جواب گفت: عبدالرزاق نیز پیش ما از عثمان بدگویی کرد، تو از عبدالرزاق روایت نقل نکن تا من هم از عبیدالله بن موسی روایت نقل نکنم.
مکتب کلامی احمد به جهت عقل گریزی بسیار زود ارزش خود را از دست داد و مکاتب دیگری چون اشعری و ماتریدی جای آن را گرفتند.
چگونه ممکن است شخصی که به صورت علنی و در موارد متعدد نسبت به خلیفه مسلمین جسارت فاحش می‌کند را احمد بن حنبل و ... توثیق کرده و پیروان ایشان نیز دم بر نمی‌آورند اما اگر کسی کوچک‌ترین جسارتی به عمر و ابوبکر کند او را از عدالت خارج می‌دانند.
وقتی از لمازه درباره دوستی با امیرالمومنین سؤال شد، در پاسخ گفت: چگونه کسی را که در یک صبح‌دم شش هزار نفر از اقوام مرا کشت، دوست داشته باشم؟!
دشمنی مروان بن حکم با پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) و جسارت‌های بی‌ادبانه وی به امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السلام) بر کسی پوشیده نیست، اما بخاری در کتاب صحیح خود از وی حدیث نقل کرده که مورد اعتراض برخی علمای اهل سنت نیز واقع شد.
بر خلاف وهابیت بسیاری از علمای اهل‌سنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه شافعی صغیر، محمّد بن احمد رملی استاد اساتید مذهب شافعیّه می‌گوید: حمیدی در جمع بین صحیحین و ابوداود گفته‌اند: رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) با عصایش به حجرالاسود اشاره می‌کرد و آن‌گاه عصا را می‌بوسید.
أحمد بن حنبَل، یکی از امامان چهارگانه فقهی اهل سنت است، او از خواص اصحاب شافعى بوده و پيوسته ملازم وى بود. نَسَب او به ذُوالثدیه رئيس خوارج منتهى مىگردد، دو مورد از عقاید احمد بن حنبل که در بین باقی عقایدش شاخص است، یکی جریان قدم و حدوث قرآن و دیگری نقش او در عقیده تربیع خلفا در بین اهل سنت.
أحمد بن حنبل، یکی از امامان چهارگانه فقهی اهل سنت است، او از خواص اصحاب شافعى بوده و پيوسته ملازم وى بود. نَسَب او به ذُوالثدیه رئيس خوارج منتهى مىگردد، در مورد شخصیت احمد بن حنبل اختلافاتی در بین اهل سنت وجود دارد؛ مریدانش غلو بسیاری کرده‌اند و مخالفانش عیوبی برای او برشمرده‌اند.
ابوالفرج اصفهانی می‌گوید: «یکی از جنایات متوکل عباسی این بود که قبر شریف امام حسین (علیه‌السلام) را تخریب نموده و تمامی آثار موجود در آن را از بین برد.