یکی از اقطالب صوفیه که موسس فرقه قادریه نیز هست شیخ عبدالقادر گیلانی می باشد که در بین صوفیه ملقب به قطب الاعظم است، پیروان این مکتب و این فرقه وحدت وجودی هستند و به محبت و خدمت شهرت دارند، تا حدود زیادی اهل تسامح و مسامحه هستند و در این طریقت به حفظ سنت و شعائر تاکید می کنند ودر سراسر بلاد اسلامی منتشر شده اند. در مورد شیخ عبد القادر گفته اند در سنه 470 یا 471 در (نیف) نزدیکی گیلان به دنیا آمد و نام کامل او (عبدالقادر بن ابی صالح جنگی دوست ) است . درباره او افسانه ها نوشته اند مثلا نقل است که در دوران شیرخواری در ماه رمضان شیر نمی خورد و یا در تحصیل نزد حضرت خضر به مدت هفت سال تلمذ کرده است.(1)

در کتاب شریف الغدیر علامه امینی (ره) در مورد شیخ عبدالقادر گیلانی از اقطاب و بزرگان  صوفیه آمده که او گفته است: آنگاه که جدم(ص) در شب مرصاد معراج کرد و به سدره المنتهی رسید، جبرئیل امین عقب آمد و گفت: ای محمد! هرگاه به قدر انگشتان نزدیک شوم آتش می گیریم خدای تعالی، روح مرا در آن مقام پیش او فرستاد تا مگر از سید انام علیه و علی آله السلام استفاده بکنم من به حضور او مشرف شده و نعمت بزرگ وراثت و خلافت را نیکو داشتم، آنجا که حضور رساندم منزلت براق را دیدم تا اینکه جدم رسول الله (ص) بر من سوار شد و جلو من در دست او بود، تا اینکه به مقام قاب قوسین یا کمتر رسید به من گفت: ای فرزندم و ای نور چشمم! این قدم من بر گردن تو قرار گرفته و قدمهای تو بر گردن همه اولیای خدای تعالی قرار می گیرد. آقای عبدالقادر گیلانی با معراج خیالی مقام خود را از مقام امیرالمومنین علی (ع) نیز بالاتر می داند.علامه بزرگوار امینی در نقد این مطلب می فرماید در هیچ کدام از مستندات شیعه و حتی اهل سنت این مطلب ذکر نشده و بافته ذهن خود عبدالقادر گیلانی می باشد.(2)

باز از قول ابوالعباس احمد رفاعی نقل شده است که گفت: یکی از خدمتکاران شیخ عبدالقادر گیلانی در گذشت زنش پیش او آمد و ناله و گریه کرد و از او خواست که شوهرش را زنده کند شیخ به مراقبت روی آورد و در عالم باطن دید که ملک الموت به آسمان صعود می کند و با خود ارواحی را که آن روز قبض کرده همراه دارد، گفت ای ملک الموت بایست و روح خدمتگزار مرا به من بده و نام آن خادم را گفت، ملک الموت اظهار داشت: من ارواح را به فرمان الهی می گیرم و به درگاه عظمت او تقدیم می کنم این چگونه ممکن است روحی را که به امر پروردگار قبض کرده ام به تو بدهم؟ شیخ درخواست دادن روح خادمش را تکرار کرد و او از دادن روح وی خودداری کرد، در حالی که در دستش ظرفی معنوی به شکل زنبیل قرار داشت که ارواح گرفته شده در آن روز در آن ظرف بود با نیروی محبوبیت زنبیل را کشید و از دست او گرفت و ارواح همه متفرق شده به اندامهای خود بازگشتند، در این حال ملک الموت با پروردگارش مناجات کرده و چنین گفت: پروردگارا تو از آنچه بین من و بین محبوب و ولیت عبدالقادر گذشت آگاهی، او به نیروی سلطنت و صولتی که داشت ارواحی را که امروز قبض کرده بودم از من گرفت. خدای جل جلاله به او خطاب کرد: ای ملک الموت به درستی که غوث اعظم محبوب و مطلوب من است چرا روح خدمتکارش را به او پس ندادی؟ ارواح زیادی به سبب این روح، از دست تو رفته است ملک الموت در آن وقت پشیمان شد.(3)
و بالاخره حضرات صوفیه درباره مرگ شیخ عبدالقادر چنین نوشته اند: نقل کرده اند که هنگامی وفات شیخ عبدالقادر نزدیک شد سرور ما عزرائیل از جانب پروردگار جلیل به هنگام غروب آفتاب نامه ای آورد و به پسرش شیخ عبدالوهاب تسلیم کرد و در پشت نامه نوشته بود: این نامه از محب به محبوب برسد. پسرش که این نامه را دید گریه کرد و حسرت نمود و همراه عزرائیل نامه را به حضور شیخ رساندند. هفت روز پیش از این نامه بر شیخ آشکار شده بود که هنگام انتقال او به عالم علوی فرا رسیده است از این جهت، او خوشحال بود و بخشایش دوستداران و هواداران خود را از خدا می خواست و متعهد شد که در روز قیامت همه آنها را شفاعت کند.سپس  خدای تعالی را سجده کرده و ندا رسید که (( یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه)) از عالم ناسوت صدای گریه و زاری بلند شد و عالم ملکوت از مژده دیدار خوشحال گردید.(4)
اینها نمودار زندگی شخصی است که مدعی مقامات معنوی است و جالب توجه اینکه با این همه مسایل کذب و مقامات خاصی که برای خود قائلند دم از پیروی از قرآن و پیامبر اسلام هم می زنند.
اینها پدیده های نوظهور را به نام دین و مذهب مطرح ساختن یا افزودن چیزی در دین و کاستن چیزهائی از دین از جمله اموری است که در عملکرد صوفیه وجود دارد.

منابع

1-تفریح الخاطر ص 15
2- تفریح الخاطر ص 5 - الغدیر علامه امینی ج 11 ص 173 - ترجمه الغدیر ج 21 ص 275
3- تفریح الخاطر فی ترجمه عبد الفادر ص 12 - الغدیر ج 11 ص 173
4- تفریح الخاطر ص 38