در ادامه ی معرفی فرق منحرف صوفی که اکثر ایشان به دلیل داشتن عقاید باطل و بدعت گونه از بین رفته و منسوخ شده اند، به گروهکی به نام الهامیه می رسیم. در توضیح فرقه ی الهامیه، لغت نامه ی دهخدا این گونه می نویسد: (الهامیه؛ فرقه ای از متصوفه ٔ مبطله اند، و ایشان موافقند بقرامطه و دهریه که از خواندن و آموختن قرآن و علم دینی اعراض کنند، و گویند که مسلم ظاهر حجاب راه باطن است ، و اشعار و ابیات آموزند) (1)

متاسفانه به دلیل عدم توجه و اهتمام گذشتگان، اطلاعات زیادی از احوالات این گونه فرق در دسترس نیست. و شاید بتوان دلایل این امر را در موارد زیر خلاصه کرد.

اول اینکه، این گروهک ها جمعیت اندکی را تشکیل می داده اند و چون عقاید فاسدی داشته اند، عده ی کمی در اطراف ایشان جمع می شدند. و نکته ی دوم اینکه، بدلیل باطل بودن اصل صوفی گری که راهش از مکتب اهل بیت و آموزه های اسلام جداست، گروهک های زیادی از صوفیه تشکیل شدند و هریک به دنبال روشی رفته اند و کثرت این گروهک ها مانع از جمع آوری اطلاعات درباره ی ایشان شده است.

اما بزرگانی چون مرحوم مقدس اردبیلی، بخاطر آگاهی بخشی و حفظ شیعیان از به دام افتادن آنها در چنگال صوفی گری، اطلاعاتی را درباره ی ایشان نقل کرده اند.

ایشان در رابطه با فرقه ی الهامیه می نویسد: ( این طایفه نیز از آموختن علم رو گردانند و عمر خود را به آموختن شعر و بذله خوانی و ترنمات و نغمات و مطربی و غنا و سرود صرف می کنند و شعرهایی که معنی های ملحدانه از آن بیرون آید، بیشتر یاد گیرند و گویند هر چه جمیع عالم در مدت عمر خود بخواندن و تعلیم گرفتن و مطالعه حاصل کنند، ما در یک دَم به آن آگاه می شویم).(2)

این طایفه نیز مانند سایر فرقه های صوفیه، چون راهی جدای از طریقه ی حق برگزیده اند؛ از نظر شرع مقدس هم دچار انحرافات بسیاری شده اند و به حلال و حرام اعتقادی ندارند (3) و به فرمایش صاحب حدیقه الشیعه نهادن نام مسلمان بر ایشان از باب ضرورت است!

منابع:

1- لغت نامه ی دهخدا/ ذیل نام الهامیه

2- حدیقه الشیعه/مقدس اردبیلی/انتشارات گلی/ص548

3- همان/ ذیل پاراگراف فرقه ی پانزدهم