یکی از تضادهائی که تصوف به آن گرفتار شده از کار انداختن استدلال های عقلی و مخالفت با علم و درس و بحث و... می باشد و برخی از آنان آنچنان دچار افراط شده اند که به همه مظاهر علم اعلان جنگ داده اند.

مثلا جنید بغدادی از مشایخ معروف صوفیه معتقد بود خواندن و نوشتن سبب پراکندگی اندیشه است. شیخ عطار در شرح حال بشر حافی می نویسد: او هفت صندوق از کتب حدیث داشت و همه را در زیر خاک دفن نمود.
شبلی می گوید: کسی را سراغ دارم که هفتاد صندوق کتاب را که خود نوشته و حفظ کرده و به چندین روایت تصحیح نموده بود در این رودخانه دجله غرق کرد . از ابن مسروق نقل شده که در خواب دید کثرت اشتغال او به حدیث سبب محروم ماندنش از مائده ای شد که پیامبر(ص) در روز قیامت برای صوفیه ترتیب داده بود.
احمد بن ابی الخواری که از بزرگان طریقت است کتب خود را به دریا ریخت و گفت: تو خوب دلیل و راهنما بودی ولی پرداختن به دلیل و راهنما پس از وصول به مقصد محال است.برخی هم این کار و مطلب را از ابوسعید ابوالخیر نقل کرده اند.و از ابوسعید نقل شده که گفت: آغاز این برنامه برگرفتن دواتها و پاره کردن دفترها و فراموش کردن علم است.
این طرز تفکرات کجا و تعلیمات اسلام کجا؟ اسلامی که امام صادق(ع) فرمود: کتابهای خود را حفظ کنید که به آنها محتاج می شوید.1یا در روایتی دیگر فرمود: بنویس و علم خود را بین برادرانت منتشر کن, و اگر از دنیا رفتی کتابهایت را به ارث بگذار که زمانی بر مردم خواهد آمد که انس آنها با کتابهاست.2
پس در حالی که عرفان اسلامی در تمام مراحل پشتیبان علم و دانش است تا جائی که فرمودند (طلب العلم فریضه)آموختن علم واجب است عرفان التقاطی با علم و دانش و کتاب مبارزه می کند.

...................................

منابع
1-  وسایل الشیعه ج 18 ص 55
2- وسایل الشیعه ج 18 ص 55