پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وقتی مسلمان‌ها فهمیدند که دشمن می‌خواهد با یک لشکر خیلی بزرگ به مدینه بیاید و آن‌ها را نابود کند، سلمان فارسی پیشنهاد داد که در شمال مدینه که تنها راه ورود به مدینه بود، یک گودال بزرگ حفر کنند!

عمق این گودال، حدود ۵ متر، عرضش ۱۰ متر و طولش ۵ و نیم کیلومتر بود! هر قبیله قسمتی از خندق را کندند، حتی خود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هم در این امر، مشارکت کرد. کندن خندق، روزها زمان برد و تقریباً سه روز قبل از رسیدن دشمن تمام شد.

لشکر دشمن با دیدن خندق بزرگ، کاملاً شوکه شد؛ چون اصلاً انتظار آن را نداشت! چند هفته پشت خندق ماندند و نتوانستند کاری انجام دهند. ۶ نفر از شجاع‌ترین سربازان دشمن، از قسمتی که خندق مقداری باریک‌تر بود با اسب‌ از روی خندق پریدند. یکی از آنان عَمرِو بن عَبدُوَد، پهلوان مشهور عرب بود.

عَمرِو بن عَبدُوَد گفت: چه کسی جرأت دارد بیاید و با من بجنگد؟ حضرت علی علیه‌السلام به جنگ با او رفت و بعد از یک مبارزه سخت، عمرو بن عبدود را کشت.

یکی دیگر از افراد دشمن هم داخل خندق افتاد و بقیه فرار کردند.

با اینکه تعداد سربازای دشمن خیلی بیشتر از مسلمانان بود، این جنگ بزرگ نیز با کمترین تلفات، به نفع مسلمان‌ها تمام شد و دشمن شکست خورد.