پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از خاصیت‌های عصر کنونی که به عصر ارتباطات مشهور شده، آمیختگی اطلاعات درست و نادرست است، برخی از مردم نیز تلاشی برای تشخیص و تمییز بین اخبار صحیح و غیرصحیح نداشته و جریان‌های انحرافی از این فرصت استفاده کرده و برای القای افکار خویش، سخنان نادرستی را به افراد شاخص جامعه انتساب می‌دهند، تا بتوانند به اهداف پلید خود برسند.

سیدمصطفی آزمایش (درویش خارج‌نشین گنابادی) در صفحه مجازی خود در سخنانی تلاش کرده که اصل ولایت مطلقه فقیه را همانند نظام‌های استبدادی نشان داده و به این منظور، با تحریف کلام امام خمینی رحمة‌الله‌علیه، شبهاتی را پیرامون این اصل در ذهن مخاطب خود القا کرده و می‌گوید: «... رسماً مطلبی است که آقای خمینی برداشته، نوشته حاکم شرع در نظام مطلقه کلیه ولایت فقیه، کسی نیست که مجری احکام شریعت چنانکه در قرآن نوشته شده، این اشتباه است، حاکم شرع کسی است که حدود شرع را تعیین می‌کند و به اجرا درمی‌آورد. این ربطی به قرآن ندارد».[1]

سیدمصطفی آزمایش در حالی این سخنان را به امام خمینی رحمة‌الله‌علیه نسبت می‌دهد که برای این سخنان هیچ‌ گونه مدرکی ارائه نداده و فقط به بیان آن سخنان اکتفا کرده است. این در حالیست که امام خمینی رحمة‌الله‌علیه در کتاب ولايت فقيه خویش، با تبیین دقیق زوایای بحث، راه را برای سوءاستفاده امثال او بسته است. ایشان در این کتاب، به مباحثی نظیر تعیین شارع و قانون‌گذار در اسلام، اشاره کرده و قائل به این نظریه شده‌اند که در اسلام فقط خداوند متعال قانون‌گذار بوده و دیگران باید تابع قوانین او باشند؛ ایشان در تبیین این نظریه نوشته‌اند: «فرق اساسى حكومت اسلامى با حكومت‌هاى «مشروطه سلطنتى» و «جمهورى» در همين است: در اينكه نمايندگان مردم يا شاه، در اين‌گونه رژيم‌ها به قانون‌گذارى مى‌پردازند؛ در صورتى كه قدرت مقننه و اختيار تشريع در اسلام به خداوند متعال اختصاص يافته است. شارع مقدس اسلام يگانه قدرت مقننه است. هيچ كس حق قانون‌گذارى ندارد و هيچ قانونى جز حكم شارع را نمى‌توان به مورد اجرا گذاشت... حكومت اسلام، حكومت قانون است. در اين طرز حكومت، حاكميت منحصر به خداست و قانون، فرمان و حكم خداست. قانون اسلام يا فرمان خدا بر همه افراد و بر دولت اسلامى حكومت تام دارد. همه افراد از رسول‌اكرم صلی الله علیه و آله گرفته تا خلفاى آن حضرت و ساير افراد، تا ابد تابع قانون هستند».[2]

امام خمینی رحمة‌الله‌علیه در این کلام خویش به  صراحت بیان می‌کند که تعیین کننده حدود شرع، فقط خداوند متعال است و رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و اهل‌بیت علیهم‌السلام و در زمان ما ولی‌فقیه، باید تابع دستورات خداوند متعال باشند و نباید از آن سرپیچی کنند.

اسلام برای حاکم اسلام ویژگی‌هایی مشخص کرده و علت تعیین این ویژگی‌ها این بوده که حکومت در اسلام، حکومت قانون الهی است و هر شخصی که در این حکومت مسئولیتی دارد، باید دارای ویژگی‌هایی باشد؛ امام خمینی رحمة‌الله‌علیه در این‌باره می‌نویسد: «شرايطى كه براى زمام‌دار ضرورى است، مستقيماً ناشى از طبيعت طرز حكومت اسلامى است. پس از شرايط عامه، مثل عقل و تدبير، دو شرط اساسى وجود دارد كه عبارتند از: 1. علم به قانون 2. عدالت».[3]

چون حكومت اسلام حكومت قانون است، براى زمام‌دار اسلامی نیز علم به قوانين مشخص شده است همان‌گونه که در روایتی، امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِهَذَا الْأَمْرِ أَقْوَاهُمْ‏ عَلَيْهِ وَ أَعْلَمُهُمْ‏ بِأَمْرِ اللَّهِ فِيهِ»؛[4] «اى مردم، سزاوارترين مردمان براى خلافت، تواناترين و داناترين ايشان به دستورهاى خداوند است».

در نتیجه باید بیان کرد که نقل سیدمصطفی آزمایش از امام خمینی رحمة‌الله‌علیه در مورد جایگاه حاکم شرع در نظریه ولایت مطلقه فقیه، دقیقاً بر خلاف دیدگاه امام خمینی رحمة‌الله‌علیه است. ایشان در کتاب ولی فقیه، خداوند را شارع و قانون‌گذار معرفی کرده و دیگران را مجری قانون الهی می‌داند. سیدمصطفی آزمایش باید بداند در عصر ارتباطات، به راحتی رسوا خواهد شد و دست پلید او برای همگان باز خواهد شد.

پی‌نوشت:
[1] کانال رسمی تلگرامی سید مصطفی آزمایش،پنج شنبه 9/ 6/1402.
[2]. الخميني، السيد روح الله، ولايت فقيه( حكومت اسلامى- ويرايش جديد)، تهران، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى( س)،  ج1، ص  44 و 45.
[3]. همان، ص47.
[4]. شريف الرضى، محمد بن حسين، نهج البلاغة (للصبحی صالح)، هجرت، قم، اول، 1414 ق، ص247.