پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در روایات، عالمانی همچون آیت الله العظمی صافی(ره) که با نکته سنجی تمام در مقابل انحرافات ایستادگی می کنند، نزد اهل بیت (علیهم السلام) ارزش بالایی دارند و این افراد را برترین افراد نزد خدا می دانند؛ همان گونه که در حدیث شریف امام حسن عسکری از امام علی النقی (علیهما السلام) فرمودند:« بعد از غیبت قائم ما اگر کسانی از علماء باقی نمانند که مردم را به سوی آن حضرت بخوانند و به ایشان راهنمایی کنند و از دین او با دلائل الهی دفاع کنند و ضعفاء بندگان خدا را از دام‌های شیطان و فاسقان و کمین‌گاه‌های دشمنان اهل بیت نجات دهند، هیچ کس نمی‌ماند مگر آن که از دین خدا باز می‌گردد. لیکن این علماء هستند که سر رشته قلوب ضعفاء شیعه را با جدیت نگاه می‌دارند، همانگونه که ناخدای کشتی، سکان آن را در چنگ می‌گیرد. تنها اینان نزد خداوند برترین‌اند.»[1]

آیت الله العظمی شیخ لطف الله صافی گلپایگانی علاوه بر درجه فقاهت، با داشتن دغدغه‌های نقد شبهات از ساحت دین اسلام در زمینه‌های مختلف همچون مهدویت و نقد فرقه‌های صوفیه دست به تالیف آثار گران سنگ زده‌اند.

یکی از دغدغه های ایشان در زمینه نقد تصوف بود به همین منظور دست به تالیف  کتاب نگرشی بر فلسفه وعرفان نمودند که دارای مباحثی  همچون مسئله وحدت وجود، بررسی مسالک فلسفی، خدا در کتاب و سنت، مباحثی در مورد تکفیر اشخاص، بررسی حدیث متعمقین در آخرالزمان و...بود.

ایشان در پاسخ به سوالی در مورد ساخت خانقاهی در یکی از شهرستانهای خوزستان پاسخ دادند که «چون روش گروه مذکور بر خلاف روش رسول اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم) و ائمه هدی (علیه السلام) است و در اسلام محلی بنام خانقاه وجود ندارد و بالاخره این روش، انحراف از طریقه متشرعه  که متلقاه از ائمه هدی (علیهم السلام) است و موجب اضلال می باشد مباشرت در ساختن خانقاه و کمک مالی برای ساختن آن همکاری با این گروه و موافقت با ساختمان آن به شکلی حرام است خداوند مؤمنان را از فتن مضله محفوظ بدارد»[2]

یکی دیگر از مواضع ایشان در مقابل تصوف در جریان تهیه و پخش فیلمی پیرامون شمس و مولانا بود که در پاسخ به استفتائی بیان داشتند: «این افراد که به اصطلاح، عرفا نامیده می‌شوند، اکثریت دارای انحرافات فکری و عقیدتی و روش‌های خرافی می‌باشند و گفتارها و سخنانی دارند که با نصوص قرآن مجید و احادیث شریفه مخالفت دارد. اگر هم برخی آنها را از عقائد فاسده تبرئه نمایند، برای شخص مسلمان، آراء و عقائدشان حجّت نیست و قدر مسلّم این است که این افراد و آرائشان در طول چهارده قرن در محیط مذهب و تشیّع، هیچ‌گاه مرجع و ملجأ نبوده است و در همه ادوار و اعصار، رهبران عقیدتی شیعه، افرادی، مثل ابن‌بابویه پدر صدوق و خود صدوق و شیخ مفیدها و شیخ طوسی‌ها و علّامه حلّی‌‌ها و مجلسی‌ها و صدها و هزارها علما از این قبیل بوده‌اند که در ارائه مرزهای بین کفر و اسلام، همواره کلامشان قطعی و قاطع بوده است؛ اکنون هم، راه و صراط مستقیم همان راه آنها است. مع ذلک برای مزید شناسایی حال این افراد می‌توانید به کتاب‌هایی، مثل خیراتیه، و فضائح الصوفیه و نقدی بر مثنوی و حدیقه الشیعه و عرفان و تصوف و جستجو در عرفان اسلامی‌ رجوع نمایید.»[3]

این مرجع تقلید در عمر پربرکت خویش آثار گران سنگی را برای دفاع از کیان اسلام از خود به یادگار گذاشت که تلاشی برای نجات افراد گرفتار درجریان های انحرافی به شمار می‌آید.

پی نوشت:

[1]. حسن بن على عليه السلام، امام يازدهم، التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، مدرسة الإمام المهدی عجل الله تعالى فرجه الشريف - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1409 ق، 1جلد، ص 345

[2]. خبرگذاری شفقنا، کد خبر: 18743