پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امام خمینی (رحمت الله علیه) یکی از دلایل زنده‌بودن آرمان اخلاقی در جوامع را پیروی توده مردم از انبیایی چون حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) حضرت موسی (علیه‌السلام) و حضرت عیسی (علیه السلام) می‌دانند. ایشان چنان‌که روشن است، یکی از بزرگ‌ترین منادیان مبارزه با ظلم و استعمار در جهان هستند. حضرت امام در سخنان خود همواره به نقش پیروان مذاهب در تحقق عدالت و دوری دولت‌ها از این موضوع پرداخته‌اند. ذیلاً یکی از انتقادات ایشان در این باب را مرور می‌کنیم.

«مکتب‌های الهی ـ توحیدی از اولی که در بین بشر بوده است مع‌الأسف به‌واسطه کارشکنی‌هایی که از مستکبرین شده است، آن‌طور که باید پیاده نشده است و خصوص‏‎ ‎‏مذهب حضرت عیسی (سلام‌الله‌علیه) که به دست یک طایفه‌هایی افتاده است. یک‏‎ تحریف‌هایی شده است و یک چیزهایی که سزاوار حضرت مسیح نیست، ذکر شده است ‎و بدتر از او سلاطینی که خودشان را به مذهب مسیح بسته‌اند و مسیحی نبوده‌اند، مانع‏‎ ‎‏شدند از اینکه تعلیمات حضرت مسیح تحقق پیدا بکند. اگر تعلیمات انبیا؛ حضرت مسیح‏‎ ‎‏در مسیحییّن، حضرت موسی در کلیمییّن، حضرت رسول اکرم در مسلمین، آن‌طوری که‏‎ ‎‏آنها می‌خواستند تحقق پیدا می‌کرد، این گرفتاری‌هایی که الآن برای همۀ بشر در همه‌ جا ‎‏هست پیش نمی‌آمد. الآن شما می‌بینید که دولت‌های بزرگ با اسم مسیحیت، با اسم انتساب‏‎ ‎‏به مکتب حضرت مسیح (سلام‌الله‌علیه) چه جنایت‌ها در عالم می‌کنند. چنانچه سران‏‎ ‎‏ممالک اسلامی هم با اینکه ما مسلمان هستیم و با اسم اسلام بلکه چه جنایاتی که‏‎ نمی‌کنند. شما دیدید که محمدرضا در اینجا اظهار اسلامیت می‌کرد و قرآن طبع می‌کرد و‏‎ ‎‏اظهار تعهد به اسلام می‌کرد، مع‌ذلک با اسلام آن‌طور کرد که همه دیدید و امثال کارتر‏‎ ‎‏هم، نظیر او در مسیحیت می‌رود دعا می‌خواند. در کلیسا می‌رود وادار می‌کند که دعا‏‎ ‎‏بخوانند. لکن بر خلاف تعلیمات حضرت مسیح، آن‌همه ظلم، آن‌همه جنایت در دنیا‏‎ می‌کند. مذهب‌ها از اول گرفتار این طاغوت‌ها بودند.  ‏

از اولی که مذهب‌ها در عالم پیدا شده است جفتش یک طاغوتی یا طاغوت‌هایی هم‏‎ بوده‌اند و صاحبان مذاهب کوشش کردند برای اینکه مردم را آدم کنند. این انسانی که‏‎ ‎‏اگر سرخود باشد از همۀ حیوانات سرکش‌تر و بدتر است. انبیا از اول خدا فرستاده که اینها‏‎ ‎‏را از آن سرکشی بیرون بیاورند و مهار کنند. لکن انبیا هم آن‌طوری که می‌خواستند موفق‏‎ ‎‏نشدند. مع‌ذلک همان مقداری هم که موفق شدند، الآن سلامت دنیا هر جا باشد به تابع‏‎ ‎‏مذاهب است که هست. الآن هم توده‌های مردم در هر جا، آنجاهایی که کلیمی هستند‏‎ ‎‏توده‌هاشان، نه آن سران، آنجایی که مسیحی هستند توده‌های مردم، نه سرانشان، آنجایی‏‎ ‎‏که مسلمین هستند، همین‌طور توده‌های مردم باز از باب اینکه یک مقداری از تعلیمات‏‎ ‎‏انبیا را به آن تعهد دارند، باز این سلامتی که در دنیا هست که اگر نبود این کوشش انبیا ‎‏بدتر از همۀ حیوانات به هم می‌ریختند، این سلامتی که الآن در دنیا هست، این مقداری‏‎ ‎‏که هست که اگر سران را بشود مهار کرد، سایر مردم سلامت‌اند. این باز هم همین مقدار از‏‎ ‎‏سلامت که هست در اثر کوشش انبیاست. کوشش انبیا اسباب این شده است که در هر‏‎ ‎‏مذهبی و ملتی افراد بسیار زیادی هستند که به‌واسطه قبول‌ کردن مذهب، انبیا را از بسیاری‏‎ ‎‏از جنایاتی که بشر اگر همین‌طور بود مرتکب می‌شد، آنها مرتکب نمی‌شوند. این برای‏‎ ‎‏کوشش انبیاست. اگر این کوشش از انبیا نبود آن‌وقت معلوم می‌شد چه خبر است این دنیا. ‏‎ ‎‏و ما مع‌الأسف تاکنون در هیچ عصری ندیدیم که مردم به اسلام آن‌طوری که هست آشنا‏‎ ‎‏باشند.»[1]‏

پی نوشت:
[1]. صحیفه امام جلد 12 ص 38