پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کشور عزیزمان ایران، دوران پرچالشی را پشت سر می گذارد که این امر پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 هجری شمسی، به صورت فزاینده رو به افزایش بوده است. تجزیه‌طلب‌ها، گروه‌های تروریستی خارجی، منافقین و ...، هر کدام مدت‌هاست که سهم‌خواهی خود را از کشور ایران شروع کرده و بر آن پافشاری می‌کنند.

صرفنظر از مداخلات خارجی، بازیگری برخی از بازیگران داخلی در تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران، مایه تعجب است؛ به عنوان نمونه باید به امام جمعه زاهدان مولوی عبدالحمید اشاره کرد.

آقای عبدالحمید اسماعیل زهی امام جماعت مسجد مکی زاهدان که بعضاً با تحریکات خود به ناامنی در سیستان و بلوچستان دامن زده، در 13 آبان امسال در خطبه‌های نمازجمعه، خواستار برگزاری رفراندوم در جمهوری اسلامی برای تغییر سیاست‌ها شده است.(1) مولوی عبدالحمید تلاش دارد با رویکردی مظلومانه و با چاشنی دفاع از حقوق اهل سنت، مشروعیت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را زیر سؤال ببرد و در این مسیر از هر راهکاری، اگرچه مخالف مبانی او باشد، بهره ببرد؛ راهکار جدید او که مخالف مبانی او است، مطرح کردن رفراندوم است.

مولوی عبدالحمید در حالی از رفراندوم در انتخاب نوع حکومت صحبت می کند که مسئله رفراندوم، هیچ جایگاهی در انتخاب حاکم در تراث علمی اهل سنت ندارد؛ به عنوان نمونه در کتاب رد المختار آمده است: «امام (حاکم) با دو طریق، امام می‌شود؛ بیعت بزرگان و اشراف با او و یا با غلبه و زور.»(2) همچنین تفتازانی از علمای بزرگ اهل سنت نیز برای انتخاب حاکم، سه طریق را بیان کرده است که در هیچ یک از آنها، نامی از رفراندوم برده نشده است: «بیعت اهل حل و عقد، استخلاف و قهر و استیلاء.»(3) تا وقتی که در منظومه فکری مولوی عبدالحمید اهداف سیاسی بر مقاصد مذهبی بچربد، دوری وی از مبانی فکری اهل سنت بعید نیست!

پی‌نوشت:
1. خبرگزاری فارس، «واکنش کاربران به اظهارات متناقض مولوی عبدالحمید»، 14 آبان 1401.
2. ابن‌عابدین، محمد بن امین، رد المحتار علی الدر المختار، بیروت، انتشارات دار الفکر، چاپ دوم، 1412 ق، ج4، ص263.
3. تفتازانی، سعدالدین، قم، انتشارات شریف رضی، چاپ اول، 1409 ق، ج5، ص223.