طبری در گزارشی آورده است: «زمانی که معاویه ، مغیرة بن شعبه را بر حکومت و ولایت کوفه گماشت، (سال41 هـجری) او را احضار کرد و به او گفت: می‌خواستم به تو تذکراتی داده باشم، ولی همه را موکول به آگاهی تو می‌کنم، اما از تذکر یک نکته خودداری نمی‌کنم؛ هرگز دشنام به علی (علیه‌السلام) و مذمت و بدگویی او را فراموش نکن.» به همین جهت، مغیره در هر خطبه‌ای حضرت علی (علیه‌السلام) را مورد دشنام و جسارت قرار می‌داد.

ذهبی می‌‌نویسد: «مغیرة بن شعبه در هر خطبه‌ای حضرت علی (علیه‌السلام) را دشنام داده و از او بدگویی می‌کرد و خطبایی را نیز تعیین کرده بود، تا آنان نیز حضرت را مورد سبّ و دشنام قرار دهند.»

در حالی که تمام اهل سنت، حضرت علی (علیه‌السلام) را جزء عشره مبشره و بهشتی می‌دانند و بخاری نقل می‌کند پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «علی (علیه السلام) از من است و من از علی (علیه‌السلام) هستم.»

پی‌نوشت:
طبری، تاریخ الامم و الملوک، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بيروت، 1403، ج2، ص112.
ذهبی، شمس الدین محمد بن احمد بن عثمان، سیر أعلام النبلاء، مؤسسة الرسالة، بيروت‏‏، چاپ نهم، 1401، ج3، ص31.
بخاری، ابوعبدالله محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، دارالفكر، بیروت، لبنان، 1401، ج4 ، ص207، کتاب فضائل أصحاب النبی، باب مناقب علی بن ابی‌طالب.