پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ حديث غديرخم در کتاب های متعدد و معتبر اهل سنت آمده است. در صحيح مسلم نقل شده که پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در محلی به نام غديرخم بين مکه و مدينه، بعد از اينکه خدا را حمد و ستايش کرده و به موعظه مردم پرداختند، فرمودند: «ايها الناس نزديک است که من دعوت خدا را جواب گويم؛ من در ميان شما دو چيز گرانبها را می‌گذارم؛ اول آن دو، کتاب خدا است که در آن هدايت و نور است؛ پس آن را بگيريد و به آن متمسک شويد. دومی اهل بيت من است و سه بار فرمود: (اذکرکم الله فی اهل بيتی.)»(1)

در کتاب مستدرک حاکم آمده است: «پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هنگامیکه از حجة الوداع بر می‌گشت در محلی به نام غديرخم فرود آمدند و پس از حمد و ثنای خدا فرمودند: «ای مردم! نزديک است من دعوت حق را لبيک گويم و من در بين شما چيزی را می‌گذارم که بعد از آن گمراه نشويد؛ کتاب خدا و سپس ايستاد و دست علی (علیه‌السلام) را گرفت و فرمود: ای مردم! چه کسی اولی به شما از خودتان است؟ گفتند: خداوند و رسولش بهتر می‌داند. فرمود: آيا من اولای به شما از خودتان نيستم؟ گفتند: بله! فرمود: (من کنت مولاه فعلی مولاه) پس هر که من مولای او هستم، علی مولای اوست.»(2)

ابن ماجه نیز آمده است: «در حجة الوداع که افتخار همراهى با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را داشتیم در بازگشت، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در یکى از مسیرها دستور داد براى نماز جمع شویم و در آنجا دست على (علیه‌السلام) را گرفت و فرمود :ألست أَوْلى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ؟ آیا من سزاوارتر نیستم به مؤمنان از خود آنها؟ همگى تصدیق کرده و بله گفتند. بار دیگر فرمود :ألست أولى بکلّ مؤمن من نفسه؟ آیا من نسبت به تک تک مؤمنان از خود آنها سزاوارتر نیستم؟ باز هم مردم تصدیق کرده و بله گفتند. سپس اشاره به حضرت على (علیه‌السلام) کرده و فرمود: فهذا ولىّ من أنا مولاه، اکنون که فرموده مرا تصدیق کردید، بدانید که على (علیه‌السلام) به هر مؤمنى همان مقام اولویت را دارد که من نسبت به آن مؤمن دارم. سپس فرمود: پروردگارا! دوست على (علیه‌السلام) را دوست بدار و دشمن او را خوار و ذلیل فرما.»(3) البانی بعد از نقل این روایت می‌گوید: «صحیح است.»(4)

پی‌نوشت:
1. صحیح مسلم، ج4، ص1873. «... ثُمَّ قَالَ: قَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمًا فِينَا خَطِيبًا، بِمَاءٍ يُدْعَى خُمًّا بَيْنَ مَكَّةَ وَالْمَدِينَةِ فَحَمِدَ اللهَ وَأَثْنَى عَلَيْهِ، وَوَعَظَ وَذَكَّرَ، ثُمَّ قَالَ ... .»
2. حاكم نیشابوری، أبوعبدالله، المستدرک الصحیحین، ج3، ص118. «... ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، فَقَالَ: (مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا وَلِيُّهُ، اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ) وَذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ. هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحٌ ... .»
3. ابن ماجه قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، ج1، ص43، ح116، فَضْلِ عَلِیِّ بن أبی طَالِبٍ رضی الله عنه، تحقیق: محمد فؤاد عبدالباقی، دار الفکر - بیروت.
4. محمّد ناصر الألبانی، صحيح وضعيف سنن ابن ماجة، ج1، ص188. «تحقيق الألبانی: صحيح، الصحيحة.»