صحیح بخاری نقل می کند: «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دستور داد كه بیست و چهار نفر از بزرگان قریش را در چاله‌ای از چاله‌های بدر كه خیلی كثیف و آلوده بود انداختند... . پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در كنار آن چاله‌ ایستاد و آن كشته‌ها را با اسم خودشان و پدرانشان صدا زد و فرمود: ما آنچه كه پروردگارمان وعده كرده بود را حق یافتیم؛ آیا شما وعده پروردگارتان را حق یافتید؟ پس عمر گفت: ای فرستاده خدا! چرا با جسدهایی حرف می‌زنی كه روح ندارند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پاسخ دادند: قسم به خدایی كه جان من محمد در دست اوست، شما شنواتر از آنها به آنچه می‌گویم نیستید. قتاده گفت: خداوند آنها را زنده كرد تا قول پیامبر (صلی الله علیه و آله) را بشنوند که برای خوار كردن و توبیخ كردن و حسرت خوردن آنها بود.»

صحیح بخاری، ج3، ص87.
مقاله: «روایت «قلیب بدر» و اثبات سماع موتی»