پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در اردیبهشت 1401، یک پلنگ وارد شهر قائمشهر مازندران شد. اما در اثرِ کوتاهیِ نیروهای سازمان محیط زیست مازندران، پلنگ تلف شد. در ماجرای مرگ پلنگ، فقط و فقط "برخی" از مسئولین محیط زیست مازندران مقصرند. نه بیشتر.

در این میان، برخی افراد، فرصت را غنیمت شمرده؛ ناجوانمردانه به نظام تاختند. برخی از این افراد، دوستداران شاهان باستانی ایران هستند. جا دارد به این هموطنان (یعنی همان دوستداران شاهان باستانی و حتی سلسله پهلوی) بگوییم که هر کس حق اعتراض داشته باشد، شما حق اعتراض ندارید!

چون هم شاهان هخامنشی، هم شاهان ساسانی و هم شاهان سلسله پهلوی، همگی اهل شکار و کشتارِ جانداران صحرا بودند!

در تخت جمشید، پادشاه هخامنشی برای اینکه بزرگی خود را به دیگان ثابت کند، فرمان داد تا تصویر خود را در حال کشتن یک شیر روی سنگ حک کنند:

خاندان پهلوی و شکار:

اینجاست که به دوستداران خاندان پهلوی (که ریاکارانه برای پلنگ قائمشهر اشک میریزند) باید گفت: زود به اتاقت برو، در را هم ببند و به کارها و حرف‌های اشتباهت فکر کن!