پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در منابع اسلامی بین حضرت عیسی و امام مهدی( علیهما السلام) شباهت هایی ذکر شده است. سخن گفتن در گهواره یکی از معجزاتی است که در قرآن کریم به حضرت عیسی(علیه السلام) نسبت داده شده است: «اذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ [آل عمران 45] (به ياد آوريد) هنگامی را كه فرشتگان گفتند: ای مريم! خداوند تو را به كلمه ای (وجود با عظمتی) از طرف خودش بشارت می‏ دهد كه نامش مسيح، عيسی پسر مريم است، در حالی كه در اين جهان و جهان ديگر، صاحب شخصيت خواهد بود، و از مقربان (الهی) است و با مردم در گاهواره و در حالت كهولت (و ميانسال شدن) سخن خواهد گفت و از شايستگان است.»

آن حضرت زمانی که در گهواره بود، از نبوت خویش سخن گفت. وقتی یهودیان حضرت مریم را مواخذه کردند و در مورد او گمان بد بردند، حضرت عیسی (علیه‌السلام) به اذن الهی زبان گشوده، با اقرار به نبوت خویش، به نوعی از حضرت مریم صدیقه رفع اتهام کردند: «فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا َالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا [مریم29-31] [مريم] اشاره به او كرد، گفتند ما چگونه با كودكی كه در گاهواره است سخن بگویيم؟ (ناگهان عيسی زبان به سخن گشود) گفت من بنده خدايم؛ به من كتاب (آسمانی) داده و مرا پيامبر قرار داده است و مرا وجودی پر بركت قرار داده در هر كجا باشم؛ و مرا توصيه به نماز و زكات، مادام كه زنده‏ ام كرده است.»

در احادیث شیعه نیز سخن گفتن امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در گهواره را شاهدیم. ابونصر ظریف، خادم امام حسن عسکری(علیه‌السلام) نقل می‌کند: «حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) در گهواره بود. به محضرش شرفیاب شدم. فرمود: مرا می‌شناسی؟ عرض کردم: آری، شما مولای من و فرزند مولای من هستید. فرمود: این را نپرسیدم و این مقصودم نبود. گفتم: منظور خود را بیان فرمایید. فرمود: «أنا خاتم الأوصياء و بي يدفع الله عن آلی و شیعتی؛ من آخرین اوصیاء هستم. خداوند به وسیله من بلا را از اهل و خانواده ام و شیعیانم دور می‌کند.»[1]

نسیم خادم امام حسن عسکری(علیه السلام) نیز نقل می‌کند: «در محضر صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) در حالی که یک شب بیش تر از تولدش نگذشته بود، عطسه زدم، فرمود: «یرحمک الله». پس به دعای آن حضرت خوشحال گردیدم، آن گاه فرمود: بشارت می‌دهم تو را بر عطسه کردن؛ چرا که عطسه امان از مرگ است به مدت سه روز.»[2]

حکیمه خاتون، دختر حضرت جوادالائمه و عمه حضرت امام حسن عسکری (علیهم السلام) شرح یکی از دیدارهای خود با امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را این گونه نقل می‌کند: «... وقتی که جامه را کنار زدم، دیدم بقية الله (عجل الله تعالی فرجه الشريف) به سجده افتاده است، پس او را در بغل گرفتم و دیدم که آن بزرگوار نظيف و پاک می‌باشد.

سپس پدرش حضرت ابومحمد عسکری (علیه‌السلام) ندا داد: عمه جان فرزندم را بیاور! و من او را به خدمت آن امام همام بردم. ایشان وی را در برگرفت و گفت: فرزندم با من حرف بزن! پس قائم آل محمد گفت: أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمدا رسول الله پس از آن، بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) تا پدر بزرگوارش یکی پس از دیگری درود فرستاد. آن گاه ابومحمد عسکری(علیه‌السلام) فرمود: ای عمه! او را به مادرش برگردان تا بر وی سلام دهد و سپس او را باز گردان! 

پس من ایشان را نزد نرگس خاتون مادرش بردم و سلام داد و بازش گرداندم. سپس امام حسن عسکری (علیه‌السلام) فرمود: ای عمه! روز هفتم ولادت پیش ما باز گرد ... روز هفتم نزد امام حسن عسکری (علیه‌السلام)  شرفیاب شدم و حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در حالی که در پارچه ای پوشیده شده بود، خدمت ایشان بردم ... پس فرمود: پسرم سخن بگو! گفت: أشهد أن لا إله إلا الله، و پس از آن بر پیامبر و خاندانش از امیرالمؤمنین (علیه السلام) تا پدرش درود فرستاد و سپس این آیه را تلاوت نمود:

«وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ  وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ [قصص 5-6]؛ اراده ما بر اين قرار گرفته است كه به مستضعفين نعمت بخشيم، و آنها را پيشوايان و وارثين روی زمين قرار دهيم. حكومتشان را پابرجا سازيم و به فرعون و هامان و لشكريان آنها آنچه را بيم داشتند از اين گروه نشان دهيم.» [3]

پی نوشت:
[1]. محمّد باقر بن محمّد تقي المجلسي، بحار الانوار، نشر مؤسسة الوفاء، چاپ1403، ج 52، ص 30
[2]. طوسى، محمد بن الحسن‌، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، ناشر دار المعارف الإسلامية، چاپ: ايران؛ قم، سال چاپ: 1411، چاپ اول، ص 232
[3]. الشيخ الطبرسي، إعلام الورى بأعلام الهدى، مؤسسة آل البيت عليهم‌السلام لإحياء التراث ـ قم، ج 2، ص 216

احمد عباسی روزبهانی