پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ 12 رجب المرجب، سالروز مرگ یکی از دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) است که در پرونده‌ی سیاه اعمال خود دشمنی با اهل بیت (علیهم‌السلام) را دارد. شخصیتی که دوران زندگی خود را به دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و امام مجتبی (علیه‌السلام) گذرانده است.
معاویه با انتصاب و جانشینی یزید به عنوان خلیفه‌ی بعد از خود، نقش مهمی در شهادت امام حسین (علیه‌السلام) دارد. از دیگر جنایات معاویه در دوران حیاتش، به قتل رساندن دوست داران و شیعیان اهل بیت (علیهم‌السلام) است.
علمای اهل سنت در کتب معتبر خود با اشاره به شخصیت معاویه، به لعن کردن او و پدرش ابوسفیان توسط رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره کرده‌‎اند. ابوالفداء در کتاب خود می‌نویسد: «پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ابوسفیان را در حالی که سوار بر مرکب بود و معاویه و برادرش از پیش و از پس او در حرکت بودند، مشاهده کردند. پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در این هنگام فرمودند: خدا فردی که سوار بر مرکب، فردی که جلودار مرکب و فردی که پشت سر مرکب است را لعنت کند.»[1]

همچنین بلاذری عالم مشهور اهل سنت در کتاب انساب الاشراف به نقل از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نویسد که حضرت فرمودند: «اگر مشاهده کردید معاویه بالای منبر من نشسته است و خطبه می‌خواند، گردن او را بزنید.»[2]
بر اساس روایات موجود در منابع اهل سنت، علاوه بر اثبات لعن بر معاویه و دشمنی او با اهل بیت (علیهم‌السلام)، به عدم صلاحیت او برای زعامت و خلافت نیز اشاره شده است.

پی‌نوشت:
[1]. أبوالفداء عمادالدين، المختصر فی أخبار البشر، المطبعة الحسينية المصرية، چاپ اول، ج2، ص57
[2]. بلاذری، أنساب الأشراف، دار الفكر – بيروت، چاپ اول، 1417 ق، ج5، ص130، رقم 378. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ...  فَاضْرِبُوا عُنُقَهُ.»