پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قرآن کریم بین جامعه یهودِ میانه رو و گروه یهودی ستمگر که مصداق بارز آن امروزه صهیونیست ها هستند، تفکیک قائل شده است. در ادامه مهم ترین آیات ذکر می شوند: 
1. «وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما يَعْمَلُونَ(مائده، 66)؛ و اگر آنان، تورات و انجيل و آنچه را از سوى پروردگار شان بر آنها نازل شده[قرآن‏] برپا دارند، از آسمان و زمين، روزى خواهند خورد؛ جمعى از آنها، غیر افراطی و ميانه ‏رو هستند، ولى بيشترشان اعمال بدى انجام مى ‏دهند.» آیه شریفه، بیشتر اهل کتاب را باطل و ستمگر و تعداد کمی از آنان را میانه‌رو می داند.
آيه شريفه فوق، بیانگر آن است كه آیات مربوط به پليدى ‏هاى اهل كتاب(نظیر آیات 59- 60 سوره مائده) مربوط به فرد فرد آنها نيست؛ زیرا در بين اهل كتاب، مردمى غیر افراطی و ميانه‌رو بوده ‏اند كه هيچ يك از اين معايب و كجروی ها را نداشته‌‏اند. دلیل اینکه این سخنان الهی به طور عموم بیان شده، اين است كه اكثريت اهل كتاب آلوده بودند و مردان پاك در آنها اندك و انگشت شمار بودند. از لحن آیه به خوبى استفاده مى ‏شود كه قرآن تا چه اندازه حق و انصاف را رعايت کرده، رضایت نمى‏ دهد حقى از حقوق افراد پایمال شود، اگر چه بسيار اندك باشند. از این رو از اقليت میانه روی صالح، قدردانى كرده و نامشان را به نيكى برده است.[1] 
البته برخی معتقدند مراد از عبارت «أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ» آن دسته از اهل کتابند که اسلام آورده اند[2] اما نمی توان در این آیه قرینه ای یافت که این واژه را از معنای اصلی آن- که میانه روی در عمل، نه ستمگری و نه انجام خیر هست[3‏]- خارج کرده و به معنای «اسلام آوردن» درآورد. از این رو نظر مفسرانی که این عبارت را اشاره به یهودیان و مسیحیانی می دانند که ضمن باقی ماندن بر آیین خود، از ظلم و تندروی اجتناب می‌کنند[4‏]، صحیح است.
2. «وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِقِنْطارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَ مِنْهُمْ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِدِينارٍ لا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا ما دُمْتَ عَلَيْهِ قائِماً(آل عمران، 75)؛ و در ميان اهل كتاب، كسانى هستند كه اگر ثروت زيادى به رسم امانت به آنها بسپارى، به تو باز مى ‏گردانند و كسانى هستند كه اگر يك دينار هم به آنان بسپارى، به تو باز نمى‏ گردانند؛ مگر تا زمانى كه بالاى سر آنها ايستاده(و بر آنها مسلّط) باشى.» 
قسمت نخست این آیه شریفه به امانت داری و میانه روی گروهی از یهود و قسمت پایانی آن به گروهی ستمگر از یهود اشاره دارد که لازم است جهت در امان بودن از ظلمشان، بر آن ها تسلط داشته باشید.
3. «وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُون‏(اعراف، 159)؛ و از قوم موسى، گروهى هستند كه به سوى حق هدايت مى ‏كنند و به حق و عدالت حكم مى ‏نمايند.» این آیه، مؤید وجود گروهی از یهود است كه ديگران را به سوى حق راهنمايى نموده و در ميان آنان به عدالت حكم مى‏ كردند.[5]
علاوه بر آیات بیان شده، وجود یهودیانی نظیر نطوره قرتا، لِو طاهور و برخی از حریدی های سرزمین اشغالی رژیم صهیونیستی مؤید مطلب فوق است؛ زیرا این فرقه ها با اینکه مسلمان نیستند اما امروزه با سیاست ها و جنایات رژیم صهیونیستی به مخالفت جدی برخاسته، حتی پرچم این رژیم اشغالگر را در انظار عمومی به آتش می کشند. 
خالی از لطف نیست بیان این نکته که امام خمینی(رحمت‌الله‌علیه) هم بین جامعه یهودِ میانه‌رو و رژیم اشغالگر صهیونیستی، تفکیک قائل شده و معتقد است اولی باید به رسمیت شناخته شده، حقوق آنها حفظ شود اما دومی رسمیت ندارد.[6] نظر ایشان با آیات بیان شده قرآن کریم مطابقت دارد.

پی نوشت: 
 [1]. سيد محمد حسين طباطبايى، ترجمه تفسير الميزان‏، ترجمه سيد محمد باقر موسوى همدانى‏، چاپ پنجم‏، قم‏: دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسين حوزه علميه قم، ‏1374ش‏، ج ‏6، ص 54    
[2]. محمد طبرى ابو جعفر، جامع البيان فى تفسير القرآن،‏ بيروت‏: دار المعرفه، ‏1412 ق،‏ ج ‏6، ص 198
[3]. حسن مصطفوى، التحقيق فى كلمات القرآن الكريم‏، چاپ سوم، ‏بيروت: دار الكتب العلميه، ‏1430ق، ج 9، ص 297
[4]. عبدالرحمن ثعالبى، جواهر الحسان فى تفسير القرآن‏، بيروت‏: داراحياء التراث العربى، ‏1418ق، ج 2، ص 402
[5]. سيد محمد حسين طباطبايى، همان، ج ‏8، ص 370
[6]. صحیفه امام خمینی، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۹، ج ۵، ص ۴۴۷؛ ج ۷، ص ۲۸۹