در روایتی نقل شده که هنگامیکه عبدالله بن أبی منافق فوت کرد، فرزندش نزد رسول خدا آمد و از پیامبر درخواست کرد تا پیراهن خود را برای تکفین پدرش به او بدهند و پیامبر به او پیراهن خود را اهدا کردند. سپس از رسول خدا خواست تا بر جنازه پدرش نماز بخوانند. در این هنگام پیامبر آماده نماز میت بر جنازه عبدالله بن أبی شدند. عمر بن خطاب هنگامیکه از تصمیم پیامبر آگاه شد، از جای خود بلند شد و لباس پیامبر را گرفت و به ایشان عرض کرد، یا رسول الله! آیا می‌خواهید بر جنازه او نماز اقامه کنید؟ در حالیکه خداوند شما را از انجام این امر نهی کرده است؟ رسول خدا به او فرمودند: خداوند من را بر این امر مخیر کرده است و اختیار داده است و آیه 80 سوره توبه «چه برای آنها استغفار کنی، و چه نکنی، (حتّی) اگر هفتاد بار برای آنها استغفار کنی، هرگز خدا آنها را نمی‌آمرزد! چرا که خدا و پیامبرش را انکار کردند» را قرائت کردند و فرمودند من بیشتر از هفتاد مرتبه برای او طلب استغفار می‌کنم [مثلا هفتاد و دو مرتبه] تا خدا او را بیامرزد. عمر به رسول خدا عرض کرد، ولی عبدالله بن أبی منافق است. هنگامیکه رسول خدا بر جنازه عبدالله بن ابی نماز خواندند، خطاب به رسول خدا آیه نازل شد که «هرگز به جنازه هیچکدام از آنان نماز مخوان و در کنار قبرش [برای دعا و طلب آمرزش] نایست؛ زیرا آنان به خدا و پیامبرش کافر شدند و در حالیکه فاسق بودند، از دنیا رفتند.»
صحیح بخاری، ج3، ص237.
مقاله: «توهین بخاری به رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)»